Rozdział 12. Bo my jesteśmy razem.

*Leon*

- Bo my... Bo my jesteśmy razem. - powiedziała moja mama.
- No to super. - powiedziałem.
- Szczęścia życzę. - powiedział Fede. - Przepraszamy ,ale musimy już iść. Koleżanki na nas czekają.
- Jest jeszcze jedna sprawa ,o której nie wiecie. - powiedział tata Fede.
- Jaka ? - zapytałem spokojnie.
- Bo wy..... - zaczęła.
- Bo wy jesteście rodzeństwem. - powiedział szybko tata Fede. Poparzyliśmy na nich ze zdziwieniem.
- CO ? - zapytał Fede.
- Bo my kiedyś byliśmy małżeństwem. - zaczęła mama. - No jakoś tak wyszło ,że musieliśmy się rozwieść.- słuchałem i nie mogłem w to uwierzyć. - W sobotę jest nasz ślub. I jesteście oczywiście zaproszeni.
- Wiecie co wam powiem ?! - krzyknąłem wstając do stołu. - Wypchajcie się z tym waszym ślubem. Po tym jak mnie okłamaliście. Nie mam zamiaru tam przychodzić. - powiedziałam
- I jeszcze jedno mnie zastanawia. Dlaczego nie pozwoliliście nam się widywać z ojcem i matką. - krzykną Fede. Wyszliśmy z kawiarni. Słyszeliśmy tylko krzyki. '' Leon. Federico. Zaczekajcie " Ale nie mieliśmy zamiaru tego robić. Jeszcze bezczelnie nas okłamywali przez calutkie 19 lat. Nie wiem czy im kiedykolwiek wybaczę.
- Jak oni mogli to zrobić.  ? - zapytał Fede.
- Nie wiem. Nie wiem. Ale wiem ,że jesteśmy braćmi. To jakoś tak dziwnie mówić o tobie '' brat ''. - oznajmiłem.
- No. - zaśmiał się.
- Dobra to choć bo się spóźnimy na spotkanie z Violettą. -spojrzał na mnie dziwnie. - Czy ja powiedziałem '' Violettą '' chodziło mi o spotkanie z dziewczynami.

*Violetta*

Czekamy z Ludmiłą na chłopaków. Na ławce w parku. Już są spóźnieni jakieś 15 minut. Dlaczego nie przychodzą. Po chwili usłyszałam głos za naszymi plecami.
- Hej. Sorki za spóźnienie. - powiedział Leon.
- Nic się nie stało. - powiedziała Lu.
- Dobra. To gdzie dziś idziemy ? -zapytałam.
- Nie wiem. Może na plaże. - powiedział Fede.
- Dobra. Ale najpierw wam coś musimy powiedzieć. - zaczął Leon.
- Jesteśmy z Leonem rodzeństwem. - oznajmił Fede.
- Co ? Ale jak ? Dlaczego nic nam nie powiedzieliście. ? - zapytałam.
- Bo się dowiedzieliśmy jakieś 20 minut temu. - powiedział szatyn.
- No dobrze. To teraz będziecie pewnie nadrabiać te stracone chwilę z rodzicami. - powiedział Ludmi.
- No nie bardzo to widzę. - powiedział Fede.
- Czemu ? - zapytałam.
- Bo jakoś tak wyszło ,że ja się najpierw wydarłem na nich. A potem Federico. - powiedział Leon spuszczając głowę wraz z Fede.
- Krzyczeliście  na własnych rodziców ? - zapytałam. Kiwnęli tylko głowami. - Jak mogliście im coś takiego zrobić. O rodziców trzeba dbać. A nie krzyczeć. Trzeba ich szanować. Spędzać z nim każdą wolną chwilkę. Bo kiedyś oni odejdą czy tego chcemy czy nie. - powiedziałam.
- Gdy tam mówisz......... To mam wrażenie ,że źle zrobiliśmy. - powiedział Leon.
- A myślicie ,że teraz im miło gdy ich własne dzieci na nich nawrzeszczały ? - zapytała Ludmiła.
- No chyba nie. - powiedział Federico.
- Więc w najbliższym czasie. Przeprosicie ich za to. A my pójdziemy z wami ,żeby sprawdzić czy przeprosiliście ich. - powiedziałam.
- Dobra. W sobotę jest ich ślub. Może pójdziemy ? - zapytał mnie Leon.
- Z miłą chęcią. - powiedziałam z uśmiechem.
- A ty Lu. Poszłabyś ze mną ? - zadał pytanie Fede.
- Jasne. Czemu nie.

= = == = = == = == = = === = = = = = == = ==

I tak prezentuje się rozdział 12. Jak się podoba. ?? Proszę komentuje, bo coraz częściej chodzą mi po głowie myśli nad usunięciem lub zawieszeniem bloga. I nie proście mnie w komentarzach ,żebym tego nie robiła tylko skomentujcie normalnie.
6 kom. = next 

 CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ= NOWE ROZDZIAŁY < 33