Rozdział 13. Zostaniesz moją dziewczyną ?.

*Violetta*

Dziś sobota. Idziemy we czwórkę na ślub rodziców Leona i Federico. Nawet nie zdajecie sobie sprawy jak się cieszę ,że idę tam z Leosiem. Już nie mogę się doczekać. Razem z Lu wczoraj kupiłyśmy sobie sukienki na tą okazję. Ja mam zielono niebieską. A moja siostra fioletową. Jest 12:30. O 13:00 ma przyjść po mnie Leon. Lu poszła już gdzieś z Fede. Bo stwierdzili ,że muszą ze sobą porozmawiać. Nie wiem o czym ,ale czuję ,że coś się święci między nimi. Bardzo do siebie pasują. Byli by cudowną parą. Po jakieś 25 minutach usłyszałam dzwonek do drzwi. '' To pewnie Leon '' pomyślałam i poszłam szybko otworzyć. Nie myliłam się to był on. Stał w garniturze. Pierwszy raz go takiego widzę na elegancko.
- Hej. - powiedział z uśmiechem.
- Hej. - powiedziałam i odwzajemniłam uśmiech.
- Wyglądasz.... wow. - powiedział ,a ja się zarumieniłam. Dlaczego on tak na mnie działa. ? - Mam coś do ciebie. - Wyciągną za pleców czerwoną różę. - Proszę.
- A z jakiej to okazji ?
- Bez okazji. Szedłem obok kwiaciarni i pomyślałem o tobie.
- Dziękuje. Jest piękna, - powiedziałam.
- Tak ja ty. - powiedział. Spojrzałem na niego dziwnie. - Powiedziałem to na głos.
- Tak.
- Uznaj ,że tego nie było.
- Dobrze. Poczekaj zaraz pójdziemy tylko wstawię różę do wazonu. - oznajmiłam i poszłam do kuchni po wazon z wodą.
- Możemy iść. - powiedziałam z uśmiechem.
- No to idziemy. - powiedział i wyszliśmy z domu. Zamknęłam drzwi na klucz i udaliśmy się do auta szatyna. Naprawdę fajny samochód. Taki... nowoczesny ,ładny i zadbany. Jechaliśmy szybko.
- Nie sądzisz ,że jedziesz za szybko. ? - zapytałam.
- Nie czemu. ?
- Może dlatego ,że szybko jedziesz ? - zapytałam ironicznie.
- Wydaje ci się.
- Ale sam powiedziałeś ,że jestem taka piękna jak ta róża. Więc może jeśli jestem taka ładna pozwolisz ,żebym jeszcze troszkę pożyła na tym świecie. - powiedziałam.
- Będziesz mnie łapała za słówka. ?
- Tak. - Leon zwolnił i jechaliśmy w ciszy.
W czasie jazdy. Leoś otarł ręką o mogę nogę. Nie wiem czemu ,ale przeszedł minie przyjemy dreszcz. Spojrzałam nie niego.
- Przepraszam za to zmieniałem bieg. - przeprosił mnie.
- Nic się nie stało. - powiedziałam.

*Federico*

Spaceruję z Ludmiłą po parku. Rozmawiamy i śmiejemy się. Jak przyjaciele. No właśnie przyjaciele. Tylko ,że ja bym chciał czegoś więcej niż przyjaźń.
- A właściwie dlaczego wyciągnąłeś mnie do tego parku ? - zapytała.
- Bo muszę ci coś powiedzieć. - powiedziałem.
- A co ?
- Może usiądziemy. - wskazałem na ławkę.
- Jasne.- usiedliśmy. - To co masz mi do powiedzenia.  ?
 - Może wyda cię się to głupie. Ale ja już tak nie mogę...
- Znów chodzi ci o rodziców ? - przerwała mi.
- Nie. Tym razem o ciebie.
- O mnie ?!
-Tak o tobie. Ale proszę nie przerywaj mi. - kiwnęła głową. - Nie mogę tego dłużej ukrywać. Po  prostu. Ty... od samego początku mi się podobasz. Nie wiem czemu tak na mnie działasz. Jeszcze nie miałem tak z żadną dziewczyną. Może dlatego, że jesteś wyjątkowa. Sam nie wiem. Ale jest coś w tobie takiego co mnie do ciebie ciągnie. Po prostu chciałem ci powiedzieć ,że ja..... Kocham Cię. - powiedziałem patrząc jej w oczy. Patrzeliśmy sobie w oczy jakieś 15 minut. - Nic nie powiesz. ?
- Wiesz zdziwiłeś mnie troszkę tą wiadomością.
- Mam jeszcze jedno pytanie.
- Jakie ?
- Zostaniesz moją dziewczyną ? - zapytałem z nadzieją w głosie.

= = = = == = = = = = = = = == = = = = = = = = == = = == = = = = = =

Jak podoba się rozdział 13 ?? Ten rozdział dedykuje mojemu anonimkowi '' Tori ''. ;)
A po przeczytaniu komentujemy :)
7 kom. = rozdział 14. 



CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ= NOWE ROZDZIAŁY < 33 



A i jeszcze jedno ,życzę wam udanego weekendu. < 3 
Pamiętajcie kocham was <3 Skarby w moje <3