Rozdział 25.

*Violetta*

-Pępowina. - powtórzył Leon i... znów zemdlał. Urodziła mu się córka ,a on po prostu zemdlał. Dobrze zaczyna jako tatuś.

( pół godziny później )

Jestem już na sali. Leon poszedł jeszcze do lekarza nie wiem po co. Trzymam Vivien na rękach. Jak ona maluśka i słodziutka. Taki mały bąbelek. Drzwi się otworzyły ,a w nich stanął mój mąż.
- Gdzieś ty był ? - zapytałam.
- U lekarza. - oznajmił.
- Po co ? - zapytałam.
- Zapytać się kiedy cię wypuszczą. - odpowiedział.
- To jedno pytanie zajęło ci 20 minut ? - zapytałam z niedowierzaniem.
- Nooooo.... Dzwoniłem jeszcze do rodziców ,żeby przyjechali z Nel. - powiedział. Spojrzał na naszą córeczkę. - Jaka ona piękna. - powiedział. - Po mamusi. - dodał mi musną lekko moje usta. - Czyli wychodzi na no ,że charakterek po tatusiu. - powiedział dumny.
- Po moim trupie. - powiedziałam. Do sali weszli nasi rodzice z Nel ,która od razu do nas pobiegła z uśmiecham. Usiadła Leonowi na kolanach. Angie z Veronicą od razu podbiegły do Vivien.
- Jaka ona maluśka. - powiedziała Angie.
- I słodziutka. - dodała Veronica.
- Cukiereczek. - powiedziały razem.
- Jak tatuś. - powiedział Leon. Wszyscy się zaśmieli nawet Nel , Leon nie zaśmiał się. - A co źle mówię ?
- Dobrze ,dobrze. - powiedziałam po czym musnęłam jego policzek.
- My już musimy się zbierać. - oznajmił tata Leona Roberto.
- Musimy jeszcze pozałatwiać papiery w firmie. - dodał mój ojciec ( rodziny Leona i Violetty połączyły firmy w jedną dużą ).
- No to pa. - powiedzieli i wyszli jeszcze zerkając na Vivien. 

Narrator

KONIEC OPOWIADANIA.

( 8 lat później )

W rodzinie Verdas'ów zaszło dużo zmian. Właśnie siedzą całą rodziną ( Leon , Violetta , Nel , Vivien ) na dworze. Dziewczynki się bawią. A Leon z Violettą siedzą na dużej huśtawce.
- Tatusiu. - krzyknęła Vivien.
- Pograsz z nami w berka. ? - zapytała Nel. Spojrzał na Violettę ona się uśmiechnęła. Poszedł do dziewczynek. Nie wiedział ,że jak na taki wiek dziewczyny szybko biegają. Po jakiś 15 minutach usiadł zmęczony obok Violetty.
- Zawsze chciałam mieć troje dzieci ,ale dwoje mnie już zamęczą. - oznajmił.
- No właśnie w sprawie dzieci...... - zaczęła.
- Czy ty jesteś........ - nie dokończył , kobieta przytaknęła. Leon złapał się za głowę. - Dobra..... jakoś dam radę. - powiedział po czym pocałował namiętnie swoją żonę. I żyli długo i szczęśliwie.........



====================

Jak widzicie to koniec. Zacznę nowe opowiadanie od 1 maja.