wtorek, 23 września 2014
KONIEC !!!!!
Koniec bloga. Piszę drugiego. ( KLIK ) Mam nadzieje ,że się nie obrazicie. Prawdopodobnie nie wrócę na tego bloga.
piątek, 29 sierpnia 2014
Nowy blog :)
Jak tytuł mówi założyliśmy z Olą nowego bloga o Leonettcie :)
Mam nadzieje ,że zajrzycie na niego a oto link ( klik )
.jpg)
Mam nadzieje ,że zajrzycie na niego a oto link ( klik )
wtorek, 12 sierpnia 2014
Rozdział 22. Ty to zrobiłeś. Pocałowałeś mnie.
Dedyk dla Karolina Superstar
*Violetta*
- Czemu milczycie ?- co ja mam teraz im powiedzieć.
- Jak się poznaliśmy ?? - zapytała. Przytaknęli głową. - No więc... ja... dobra nie będę was kłamać. Miałam wypadek. - powiedziałam.
- Ojejku nic ci nie jest ? - zapytała przerażona mama.
- Nie. - odpowiedziałam.
- Ale jak poznaliście chłopaków.? - zapytał ojciec.
- Potrącił mnie samochód jak szłam na pasach. Wtedy podbiegł Fede i zabrał mnie do szpitala. - powiedziałam i spojrzałam na Lu ,która się do mnie blado uśmiechnęła.
- A co z Leonem ?? - zapytała mama.
- Następnego dnia zostawili mnie jeszcze na obserwacji. Wtedy przeszedł do mnie jeszcze Fede i jeszcze jakiś chłopak ,którym był Leon. - powiedziałam z uśmiechem.
- Dobrze ,że ci już nic nie jest. Dlaczego nam nie powiedziałaś o wypadku ?? - zapytała mama.
- Nie chciałam was martwić ,a poza tym to nie było nic poważnego. - uśmiechnęłam się.
Rozmawialiśmy jeszcze tak ze 3 godzinki. Rodzice powiedzieli,że pójdą pozwiedzać miasto. Siedzę teraz i oglądamy jakiś film.
- Viola ja idę do Fede zaraz skończy trening. - powiedziała Lu.
- Dobra. Macie być tam grzeczni. - powiedziałam.
- Oczywiście mamo ! - krzyknęła Lu.
- Ejj ! Bez takich. - oznajmiłam. Ludmiła wyszła oglądałam dalej telewizor.
*Leon*
Właśnie skończyłem trening. Jestem już w domu. Muszę zadzwonić do Violi i się z nią spotkać. Musimy pogadać. O czym ? O nas. Tak właśnie o nas. Wybrałem jej numer szybko odebrała.
V: Hej.
L: Hej. Możemy się spotkać ??
V: Ale po co ?
L: Proooooose. Jakbyś nie wiedziała robię teraz słodkie oczka.
V: Dobrze.
L: Dobra bądź za chwilkę w parku.
V: Już lecę. Pa.
L: Pa.
Szybko wyszedłem z domu do parku. Gdy tam doszedłem Violetta siedziała już na ławce. Poszedłem musnąłem jej polik.
- Hej. - powiedziała z uśmiechem.
- Musimy pogadać. - powiedziałem szybko.
- O czym ?
- Musimy pogadać o tym co dzisiaj było. Cały dzień zachowujemy się jak para. Trzymamy za ręce. - mówiłem.
- Coś w tym złego ? - zapytała.
- Nie wręcz przeciwnie. Ale są trzy rzeczy ,o których zapomnieliśmy.
- Jakich ? - zapytała.
- Pierwsza. - powiedziałem po czym nachyliłem się nad nią i pocałowałem namiętnie. Oddała mój pocałunek na co się uśmiechnęłam w duchu. Oderwaliśmy się od siebie z uśmiechem.
- Ty to zrobiłeś. - powiedziała.
.jpg)
- Ale co ?
- Pocałowałeś mnie. - powiedziała z uśmiechem.
- Podobało się ? - zapytałem.
- Bardzo. - spojrzała mi w oczy i tym razem to ona mnie pocałowała. Odwzajemniłem pocałunek. Oderwaliśmy się od siebie. - A mówiłeś ,że zapomnieliśmy o trzech rzeczach to była pierwsza ,a druga i trzecia ?
- Druga to słowa '' Kocham cię '' - powiedziałem z uśmiechem.
- Ja ciebie też kocham. - powiedziała również z uśmiechem na twarzy. - A trzecia ?
- Trzecia to to ,że chcę ci zadać jedno pytanie. '' Zostaniesz moją dziewczyną ?? '' - zapytałem z nadzieją w głosie.
- Dobrze ,ale mam dwa pytania do ciebie.
- Jakie ? - zapytałem z ciekawością.
- Pierwsze. Długo chcesz ze mną być ?? - zapytała.
- Do końca życia.
- Do końca życia powiadasz ?? Doba. Drugie pytanie. Zawsze będziesz kochał mnie ?
- Zawsze tylko ciebie. - odpowiedziałem.
- Powiedziałeś ,że chcesz być ze mną do końca życia. A w przyszłości nie chciałbyś mieć ze mną dzieci ? - zapytała prosto z mostu.
- Pewnie ,żebym chciał. - powiedziałem.
- To nie będziesz ich kochał ? - zapytała.
- Skąd takie pytanie ? Będę je kochał całym sercem. - powiedziałem.
- Ale przed chwilą powiedziałeś ,że będziesz kochał TYLKO mnie. - powiedziała z naciskiem na tylko.
- Zrozum będę kochał i ciebie i moich synów. - powiedziałem i przytuliłem ją do siebie.
- Ja chcę dziewczynkę. - powiedziała.
- No to niech będzie chłopiec i dziewczynka. Ale najpierw chce syna. Będzie piłkarzem. - powiedziałem.
- Oj Leon Leon. - powiedziała i się we mnie wtuliła.
= = === = = = = = = = == = = = == == = = == =
Macie Leonette. Powiem wam tyle ,że zawiodłam się na was ( troszkę ). Nie przysyłacie mi prac na konkurs. Dostałam dopiero 1 pracę. Bardzo dziękuje za nią. Rozdział zadedykowałam właśnie tej osobie ,która przesłała mi OS. Mam nadziej ,że pracę jeszcze mi przyślecie. Miłego czytania.
http://leonettaleonyviolettta.blogspot.com/2014/08/konkurs-na-one-shota.html
CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ= NOWE ROZDZIAŁY < 33
*Violetta*
- Czemu milczycie ?- co ja mam teraz im powiedzieć.
- Jak się poznaliśmy ?? - zapytała. Przytaknęli głową. - No więc... ja... dobra nie będę was kłamać. Miałam wypadek. - powiedziałam.
- Ojejku nic ci nie jest ? - zapytała przerażona mama.
- Nie. - odpowiedziałam.
- Ale jak poznaliście chłopaków.? - zapytał ojciec.
- Potrącił mnie samochód jak szłam na pasach. Wtedy podbiegł Fede i zabrał mnie do szpitala. - powiedziałam i spojrzałam na Lu ,która się do mnie blado uśmiechnęła.
- A co z Leonem ?? - zapytała mama.
- Następnego dnia zostawili mnie jeszcze na obserwacji. Wtedy przeszedł do mnie jeszcze Fede i jeszcze jakiś chłopak ,którym był Leon. - powiedziałam z uśmiechem.
- Dobrze ,że ci już nic nie jest. Dlaczego nam nie powiedziałaś o wypadku ?? - zapytała mama.
- Nie chciałam was martwić ,a poza tym to nie było nic poważnego. - uśmiechnęłam się.
Rozmawialiśmy jeszcze tak ze 3 godzinki. Rodzice powiedzieli,że pójdą pozwiedzać miasto. Siedzę teraz i oglądamy jakiś film.
- Viola ja idę do Fede zaraz skończy trening. - powiedziała Lu.
- Dobra. Macie być tam grzeczni. - powiedziałam.
- Oczywiście mamo ! - krzyknęła Lu.
- Ejj ! Bez takich. - oznajmiłam. Ludmiła wyszła oglądałam dalej telewizor.
*Leon*
Właśnie skończyłem trening. Jestem już w domu. Muszę zadzwonić do Violi i się z nią spotkać. Musimy pogadać. O czym ? O nas. Tak właśnie o nas. Wybrałem jej numer szybko odebrała.
V: Hej.
L: Hej. Możemy się spotkać ??
V: Ale po co ?
L: Proooooose. Jakbyś nie wiedziała robię teraz słodkie oczka.
V: Dobrze.
L: Dobra bądź za chwilkę w parku.
V: Już lecę. Pa.
L: Pa.
Szybko wyszedłem z domu do parku. Gdy tam doszedłem Violetta siedziała już na ławce. Poszedłem musnąłem jej polik.
- Hej. - powiedziała z uśmiechem.
- Musimy pogadać. - powiedziałem szybko.
- O czym ?
- Musimy pogadać o tym co dzisiaj było. Cały dzień zachowujemy się jak para. Trzymamy za ręce. - mówiłem.
- Coś w tym złego ? - zapytała.
- Nie wręcz przeciwnie. Ale są trzy rzeczy ,o których zapomnieliśmy.
- Jakich ? - zapytała.
- Pierwsza. - powiedziałem po czym nachyliłem się nad nią i pocałowałem namiętnie. Oddała mój pocałunek na co się uśmiechnęłam w duchu. Oderwaliśmy się od siebie z uśmiechem.
- Ty to zrobiłeś. - powiedziała.
- Ale co ? - Pocałowałeś mnie. - powiedziała z uśmiechem.
- Podobało się ? - zapytałem.
- Bardzo. - spojrzała mi w oczy i tym razem to ona mnie pocałowała. Odwzajemniłem pocałunek. Oderwaliśmy się od siebie. - A mówiłeś ,że zapomnieliśmy o trzech rzeczach to była pierwsza ,a druga i trzecia ?
- Druga to słowa '' Kocham cię '' - powiedziałem z uśmiechem.
- Ja ciebie też kocham. - powiedziała również z uśmiechem na twarzy. - A trzecia ?
- Trzecia to to ,że chcę ci zadać jedno pytanie. '' Zostaniesz moją dziewczyną ?? '' - zapytałem z nadzieją w głosie.
- Dobrze ,ale mam dwa pytania do ciebie.
- Jakie ? - zapytałem z ciekawością.
- Pierwsze. Długo chcesz ze mną być ?? - zapytała.
- Do końca życia.
- Do końca życia powiadasz ?? Doba. Drugie pytanie. Zawsze będziesz kochał mnie ?
- Zawsze tylko ciebie. - odpowiedziałem.
- Powiedziałeś ,że chcesz być ze mną do końca życia. A w przyszłości nie chciałbyś mieć ze mną dzieci ? - zapytała prosto z mostu.
- Pewnie ,żebym chciał. - powiedziałem.
- To nie będziesz ich kochał ? - zapytała.
- Skąd takie pytanie ? Będę je kochał całym sercem. - powiedziałem.
- Ale przed chwilą powiedziałeś ,że będziesz kochał TYLKO mnie. - powiedziała z naciskiem na tylko.
- Zrozum będę kochał i ciebie i moich synów. - powiedziałem i przytuliłem ją do siebie.
- Ja chcę dziewczynkę. - powiedziała.
- No to niech będzie chłopiec i dziewczynka. Ale najpierw chce syna. Będzie piłkarzem. - powiedziałem.
- Oj Leon Leon. - powiedziała i się we mnie wtuliła.
= = === = = = = = = = == = = = == == = = == =
Macie Leonette. Powiem wam tyle ,że zawiodłam się na was ( troszkę ). Nie przysyłacie mi prac na konkurs. Dostałam dopiero 1 pracę. Bardzo dziękuje za nią. Rozdział zadedykowałam właśnie tej osobie ,która przesłała mi OS. Mam nadziej ,że pracę jeszcze mi przyślecie. Miłego czytania.
http://leonettaleonyviolettta.blogspot.com/2014/08/konkurs-na-one-shota.html
CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ= NOWE ROZDZIAŁY < 33
poniedziałek, 4 sierpnia 2014
Konkurs na One Shot'a.
Z okazji pół roku bloga. Organizuje konkurs na OS. Mam nadziej ,że weźmiecie udział w konkursie.No to na początku co trzeba zrobić.
1. Napisać OS z postaciami z Violetty.
2. Pary mogą być dowolne.
3. Długość również.
4. Piszemy w pierwszej lub trzeciej osobie.( jak kto chce )
Nagrody.
1 miejsce.- promocja bloga przy 3 tygodnie.
- dyplom.
- publikacja One Shot'a na blogu.
- dedykacja 3 rozdziałów.
2 miejsce.
- promocja bloga przy 2 tygodnie.- dyplom.
- publikacja One Shot'a na blogu.
- dedykacja 2 rozdziałów.
3 miejsce.
- promocja bloga przy 1 tygodnie.
- dyplom.
- publikacja One Shot'a na blogu.- dedykacja 1 rozdziałów.
To na tyle. Prace wysyłamy na
tini.verdas69@gmail.com
To tyle czekam na wasze prace. Konkurs trwa do 31 sierpnia 2014.
Rozdział 21. Nie jesteśmy razem.
*Leon*
Chodzimy z Violą po parku. Dobrze ,że powiedziała mi o tym co się kiedyś stało. Teraz wiem ,że nie mogę do niej wymagać ,żeby ze mną była. Bardzo bym chciał ją teraz pocałować , przytulić i pocieszyć w trudnych chwilach.
- O czym tak myślisz ? - zapytała Viola.
- O niczym ciekawym. - odpowiedziałem. Uśmiechnęła się do mnie. Szliśmy dalej w ciszy. Niechcący moja ręka zaczepiła o rękę dziewczyny. - Przepraszam. - powiedziałem.
- Nic się nie stało. - oznajmiła. Chwyciła za moją rękę i splotła ją razem ze swoją. - To było przyjemne. - powiedziała ze szczerym uśmiechem patrząc mi w oczy. Szliśmy dalej.
- Może usiądziemy ? - zapytałem wskazując na ławkę.
- Tak. - powiedziała z uśmiechem. Usiedliśmy na ławce nasze ręce były razem splecione. Spojrzałem na nie i się uśmiechnąłem.
- Dziękuje. - powiedziałem patrząc w jej oczy.
- Za co ? - zapytała.
- Za to ,że mi powoli zaczynasz ufać. - powiedziałem.
- Nie ma za co. I tak po pewnym czasie zaczęłabym to robić. Bo ty zawsze przy mnie jesteś. - powiedziała.
- I zawsze będę. - powiedziałem. Ona bez chwili zastanowienia wtuliła się we mnie. Poczułem wibracje telefonu. - Przepraszam. Muszę odebrać. - oderwała się ode mnie. Spojrzałem na wyświetlacz. '' Ludmiła ''
Le: Hej. Co tam ?
.jpg)
Lu: Hej. Jesteś może z Violettą ? Le: Tak a coś się stało ?
Lu: Nie. Powiedz jej ,żeby przyszła do domu. A i jeszcze Fede mówi ,żebyście już wychodzili na trening.
Le: Dobra zaraz będziemy. Pa.
Lu: Pa.
- Kto to był ? - zapytała Violetta.
- Ludmiła. Powiedziała ,że masz iść do domu. A i jeszcze powiedziała ,że Fede mówi ,że już trzeba iść na trening. - powiedziałem jej.
- No to chodźmy. - powiedziała po czym wstała z ławki i wystawiła rękę w moją stronę. Ja splotłem je razem i poszliśmy do jej domu. Otworzyła drzwi i weszliśmy do mieszkania.
- Jestem ! - krzyknęła Violetta.
- Choć do salonu ! - odkrzyknęła Lu. Czy one zawsze się tak rozmawiają ze sobą krzycząc ? Poszliśmy do salonu. Zobaczyłem tam dwójkę starszych osób.
- Mama! Tata! - krzyknęła Viola. Czyli to rodzice dziewczyn.
- A ten chłopak to kto ? - powiedziała mama bliźniaczek parząc na mnie.
- Jestem Leon Verdas. - powiedziałem.
- Ja jestem Maria ,a to mój mąż German.
- Ty pewnie jesteś chłopakiem naszej drugiej córki. - powiedział German.
- Nie jesteśmy razem. - powiedziała Viola
- My będziemy się zbierać. - powiedział Fede.
- Już czemu tak szybko ? - zapytał German.
- Lecimy na trening. - powiedziałem. Spojrzeli na nas dziwnie.
- Chłopaki są piłkarzami w klubie Buenos Aires. - powiedziała Ludmiła.
- To wszystko wyjaśnia. - oznajmiła Maria.
- Do widzenia. - powiedzieliśmy z Fede.
- Do widzenia. - powiedzieli.
- A my musimy jeszcze porozmawiać. - szepnąłem Violi na ucho. Nic nie odpowiedziała tylko się uśmiechnęła. Musnęłam jej polik. A Fede szybko musną usta Ludmi.
- Kocham. - powiedziała.
- Ja bardziej. - odpowiedział. Wyszliśmy z ich domu.
*Violetta*
- Kiedy przyjechaliście ? -zapytałam gdy chłopków już nie było.
- Jakąś godzinkę temu. - powiedziała moja mama.
- Ja cię cieszę. - powiedziałam. - Że was widzę. - dodałam.
- Mu też się cieszymy. - powiedzieli.
- Violu.... ? - zaczęła mama.
- A co jest między tobą a..... jak mu tam.... Leonem. ? - zapytała.
- Przyjaźń. - powiedziałam bez chwili zastanowienia.
- Tylko przyjaźń ? - zapytał mój ojciec.
- Tak. - odpowiedziałam.
- Spokojnie mnie też się zaczęli wcześniej wypytywać o Federico. - powiedziała Lu z uśmiechem. Zaśmieliśmy się wszyscy.
- Oni są braćmi. Tak ? - zapytali.
- Tak.
- A jak się poznaliście. ? - zapytała mama. I co mam teraz zrobić ? Nie chcę mówić o moim wypadku. Co ja mam powiedzieć ? - Czemu milczycie ?
= = === == = = = == = = = = = == = = = == = = = = =
I jak się podoba ? Co powie Viola rodzicom ??? Komentujcie.
CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ= NOWE ROZDZIAŁY < 33
czwartek, 31 lipca 2014
Rozdział 20. Żeby zostać ich ojcem.
1o komentarzy = next
*Violetta*
Obudziłam się ok. 8:00. Poszłam do łazienki ,aby wykonać poranne czynności i ubrać się. Zeszłam na dół. Gdy byłam na schodach poczułam piękny zapach naleśników. Udałam się do kuchni. Była tam Ludmiła.
- Hej. Jak się spało ? - zapytała.
- Nie powiem przez pół nocy nie mogłam zasnąć. Ciągle o nim myślę. A może powinnam z nim być to byłby taki mały przełom i powoli się przyzwyczajać do chłopaków. - powiedziałam.
- A to nie jest taki głupi pomysł. - oznajmiła moja siostra. - Może z nim pogadaj i powiedz dlaczego się nie zgodziłaś. - dodała.
- Ja mu tego nie powiem. Boje się. - powiedziałam.
- On na pewno cię zrozumie. A zapomniałam ci powiedzieć rodzice przylatują. - powiedziała z uśmiechem.
- Na ile ?
- Na stałe. - oznajmiła. Ucieszyłam się dawno ich widziałam i się trochę stęskniłam.
- No to się cieszę. - powiedziałam. Usłyszałyśmy dzwonek do drzwi.
- Pójdziesz otworzyć ? - zapytała.
- Nie. A jeśli to on. Nie pójdę tam.
- Dobra ja pójdę. - powiedziała. Poszła otworzyć drzwi. Ja stanęłam nie daleko aby podsłuchać.
- Hej jest może Viola. ? - zapytał Leon. Nie no po co on tu przyszedł.
- Hej. Jest tylko nie wiem czy ma ochotę z tobą gadać. - oznajmiła.
- Proszę cię tylko 5 minut. - błagał.
- No dobrze. - otworzyła szerzej drzwi. - Violu !!!! - krzyknęła.
- Idę. - powiedziałam. Gdy zobaczyłam Leon nie wiedziałam co mam powiedzieć.
- Możemy chwilkę porozmawiać ? - zapytała.
- To ja was zostawię samych. - oznajmiła Lu i poszła do kuchni.
- Dobra. Choć do mojego pokoju. - powiedziałam. Udaliśmy się do pokoju. Usiadłam na moim łóżku. - To o czym chcesz rozmawiać ?
- Ty dobrze wiesz. - powiedział siadając obok mnie.
- Nie za bardzo. - udawałam głupią.
- Chodzi mi o wczorajszą zdarzenie.
- Nie chcę o tym rozmawiać. Chce zapomnieć.
- Ale dlaczego ? Kiedyś Ludmiła powiedziałam mi ,że ci się podobam. To w czym problem. ?
- Nie chce mieć chłopaka. -oznajmiłam.
- Podobam ci się ?
- Tak. Ale nie chce zaczynać związku.
- No ale dlaczego ? - co ma mam mu powiedzieć ?
- Zrozum to dla mnie trudny temat. - powiedziałam.
- Powiedz mi dlaczego i stąd pójdę. - oznajmił.
- Nie powiem.
- Powiedz.
- Nie Leon. Nic ci nie powiem.
- Powiedz. - nalegał.
- Nie.
- Powiedz.
.jpg)
- Zostałam zgwałcona. ! - krzyknęłam. - Proszę bardzo. Lepiej ci ? Od tamtej pory nie umiem zaufać chłopakom. Boje się. Boje się każdego ,którego spotkam. - mówiłam płacząc.
- Nie wiedziałem. Przepraszam. -powiedział i mnie do siebie przytulił. - Ja na prawdę nie wiedziałem.
- No nie dziwię się jesteś jedynym chłopakiem co o tym wie. - powiedziała.
- A kiedy to było ? - zapytał.
- Leon ,nie chce o tym rozmawiać. - powiedziałam.
- Dobrze. Przepraszam. - nastała niezręczna cisz. - A może masz ochotę na spacer ?
- Teraz ? - spytałam.
- Tak ,bo później trening mam. - powiedział.
- No to chodźmy.- postanowiliśmy pójść do parku.
*Ludmiła*
Siedzę z Fede w mnie w domu na kanapie. Ciekawe gdzie poszli Leon i Violetta.
- O czym mój skarb myśli ? - zapytał Fede.
- O Leonie i Violettcie. - wytłumaczyłam.
- Mam nadzieje ,że wszystko będzie już dobrze. Leon przez 2 dni siedział na kanapie w salonie i czasem nie chciał rozmawiać ze mną. - powiedział.
- Ale i tak pewnie nie będą razem. - oznajmiłam.
- Czemu ?
- Violetta nie chce z nikim teraz być. - oznajmiłam.
- Czemu ?
- Bo jak jeszcze mieszkaliśmy w Madrycie to ona... została zgwałcona przez jej byłego. - powiedziałam.
- Naprawdę ?
- Tak. Ale nie lubi jak się o tym mówi przy niej lub się z nią o tym rozmawia.
- To zrozumiałe.
- Dobra koniec o nich. Zacznijmy gadać o sobie. - powiedziałam z uśmiechem.
- Dobra.. Jakie jest twoje największe marzenie. ?
- Prawdę mówiąc nie zastanawiałam się nad tym.
- A ile chciałabyś mieć dzieci ? - popatrzyłam na nim ze zdziwieniem. - No odpowiedz.
- Dwójkę.
- Wiesz o czym teraz marzę ? - spojrzałam na niego ponownie. - Żeby zostać ich ojcem. - powiedział z uśmiechem.
- Słodki jesteś.
- Ty bardziej.
- Ty.
- Ty.
- Ty.
- Ty.
- Ty.
- Dobra skończmy. - zaśmiałam się.
= = = === = = = = = = = = = = == = = = === ==
Jak się podoba ??? Mam nadzieje ,że tak. :)
CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ= NOWE ROZDZIAŁY < 33
*Violetta*
Obudziłam się ok. 8:00. Poszłam do łazienki ,aby wykonać poranne czynności i ubrać się. Zeszłam na dół. Gdy byłam na schodach poczułam piękny zapach naleśników. Udałam się do kuchni. Była tam Ludmiła.
- Hej. Jak się spało ? - zapytała.
- Nie powiem przez pół nocy nie mogłam zasnąć. Ciągle o nim myślę. A może powinnam z nim być to byłby taki mały przełom i powoli się przyzwyczajać do chłopaków. - powiedziałam.
- A to nie jest taki głupi pomysł. - oznajmiła moja siostra. - Może z nim pogadaj i powiedz dlaczego się nie zgodziłaś. - dodała.
- Ja mu tego nie powiem. Boje się. - powiedziałam.
- On na pewno cię zrozumie. A zapomniałam ci powiedzieć rodzice przylatują. - powiedziała z uśmiechem.
- Na ile ?
- Na stałe. - oznajmiła. Ucieszyłam się dawno ich widziałam i się trochę stęskniłam.
- No to się cieszę. - powiedziałam. Usłyszałyśmy dzwonek do drzwi.
- Pójdziesz otworzyć ? - zapytała.
- Nie. A jeśli to on. Nie pójdę tam.
- Dobra ja pójdę. - powiedziała. Poszła otworzyć drzwi. Ja stanęłam nie daleko aby podsłuchać.
- Hej jest może Viola. ? - zapytał Leon. Nie no po co on tu przyszedł.
- Hej. Jest tylko nie wiem czy ma ochotę z tobą gadać. - oznajmiła.
- Proszę cię tylko 5 minut. - błagał.
- No dobrze. - otworzyła szerzej drzwi. - Violu !!!! - krzyknęła.
- Idę. - powiedziałam. Gdy zobaczyłam Leon nie wiedziałam co mam powiedzieć.
- Możemy chwilkę porozmawiać ? - zapytała.
- To ja was zostawię samych. - oznajmiła Lu i poszła do kuchni.
- Dobra. Choć do mojego pokoju. - powiedziałam. Udaliśmy się do pokoju. Usiadłam na moim łóżku. - To o czym chcesz rozmawiać ?
- Ty dobrze wiesz. - powiedział siadając obok mnie.
- Nie za bardzo. - udawałam głupią.
- Chodzi mi o wczorajszą zdarzenie.
- Nie chcę o tym rozmawiać. Chce zapomnieć.
- Ale dlaczego ? Kiedyś Ludmiła powiedziałam mi ,że ci się podobam. To w czym problem. ?
- Nie chce mieć chłopaka. -oznajmiłam.
- Podobam ci się ?
- Tak. Ale nie chce zaczynać związku.
- No ale dlaczego ? - co ma mam mu powiedzieć ?
- Zrozum to dla mnie trudny temat. - powiedziałam.
- Powiedz mi dlaczego i stąd pójdę. - oznajmił.
- Nie powiem.
- Powiedz.
- Nie Leon. Nic ci nie powiem.
- Powiedz. - nalegał.
- Nie.
- Powiedz.
- Zostałam zgwałcona. ! - krzyknęłam. - Proszę bardzo. Lepiej ci ? Od tamtej pory nie umiem zaufać chłopakom. Boje się. Boje się każdego ,którego spotkam. - mówiłam płacząc. - Nie wiedziałem. Przepraszam. -powiedział i mnie do siebie przytulił. - Ja na prawdę nie wiedziałem.
- No nie dziwię się jesteś jedynym chłopakiem co o tym wie. - powiedziała.
- A kiedy to było ? - zapytał.
- Leon ,nie chce o tym rozmawiać. - powiedziałam.
- Dobrze. Przepraszam. - nastała niezręczna cisz. - A może masz ochotę na spacer ?
- Teraz ? - spytałam.
- Tak ,bo później trening mam. - powiedział.
- No to chodźmy.- postanowiliśmy pójść do parku.
*Ludmiła*
Siedzę z Fede w mnie w domu na kanapie. Ciekawe gdzie poszli Leon i Violetta.
- O czym mój skarb myśli ? - zapytał Fede.
- O Leonie i Violettcie. - wytłumaczyłam.
- Mam nadzieje ,że wszystko będzie już dobrze. Leon przez 2 dni siedział na kanapie w salonie i czasem nie chciał rozmawiać ze mną. - powiedział.
- Ale i tak pewnie nie będą razem. - oznajmiłam.
- Czemu ?
- Violetta nie chce z nikim teraz być. - oznajmiłam.
- Czemu ?
- Bo jak jeszcze mieszkaliśmy w Madrycie to ona... została zgwałcona przez jej byłego. - powiedziałam.
- Naprawdę ?
- Tak. Ale nie lubi jak się o tym mówi przy niej lub się z nią o tym rozmawia.
- To zrozumiałe.
- Dobra koniec o nich. Zacznijmy gadać o sobie. - powiedziałam z uśmiechem.
- Dobra.. Jakie jest twoje największe marzenie. ?
- Prawdę mówiąc nie zastanawiałam się nad tym.
- A ile chciałabyś mieć dzieci ? - popatrzyłam na nim ze zdziwieniem. - No odpowiedz.
- Dwójkę.
- Wiesz o czym teraz marzę ? - spojrzałam na niego ponownie. - Żeby zostać ich ojcem. - powiedział z uśmiechem.
- Słodki jesteś.
- Ty bardziej.
- Ty.
- Ty.
- Ty.
- Ty.
- Ty.
- Dobra skończmy. - zaśmiałam się.
= = = === = = = = = = = = = = == = = = === ==
Jak się podoba ??? Mam nadzieje ,że tak. :)
CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ= NOWE ROZDZIAŁY < 33
wtorek, 29 lipca 2014
Rozdział 19. Wybacz.
8 komentarzy = next
*Leon*
- Tak. Kocham cię. I mam do ciebie pytanie. Zostaniesz moją dziewczyną ??? - zapytałem z nadzieją w głosie. Nie odpowiadała. - Violetta...
- Leon ja... chciałabym zostać twoją dziewczyną ,ale nie mogę. Wybacz. - musnęła mój polik i odbiegła. Siedziałem załamany na tej ławce. Co ja zrobiłem nie dość ,że się nie zgodziła to jeszcze popsułem naszą przyjaźń. Postanowiłem pójść do domu. Gdy już doszedłem ,udałem się do salonu gdzie usiadałem na kanapie. Ostatnio dużo coś na niej siedzę. Zacząłem myśleć o Violi. W słowie mam słowa '' chciałabym...ale nie mogę ''. Dlaczego nie może ? Usłyszałem dzwonek do drzwi.
- Otwarte. !! - krzyknąłem. Do pomieszczenia wszedł Federico.
- A ty znowu na taj kanapie ? - zapytał.
- A co mam innego robić ? - odpowiedziałem pytaniem.
- No nie wiem. Może z nią pogadaj. - powiedział sarkastycznie.
- Już to zrobiłem.
- I...
- I co ?
- I co powiedziała. ? - zapytał.
- '' Chciałabym zostać twoją dziewczyną ,ale nie mogę. Wybacz. '' A potem odbiegła. - powiedziałem obojętnie.
- Ej chyba pierwszy raz kosza dostałeś. - powiedział.
- A co teraz ma do rzeczy ? Ja ją kocham i chce z nią być do końca. - powiedziałem.
- To ja nie wiedziałem ,że ty taki zakochany w niej jesteś. - oznajmił.
- Dobra. A dlaczego jesteś z Ludmiłą ???- zapytałem.
- Bo ją kocham i ona kocham mnie. - powiedział.
- No właśnie. - powiedziałem. - A ja z Violą nie jesteśmy ,bo mnie nie kocha. - dodałem.
*Violetta*
Wbiegłam do domu z płaczem. I w szybkim tempie pobiegłam do swojego pokoju. Usłyszałam ,że ktoś biegnie po schodach i próbuje otworzyć drzwi.
- Violu otwórz. To ja Lu. - powiedziała. Ja nic nie odpowiedziałem. - Bo pójdę po chłopaków i sami otworzą te dziwi.
- Tylko nie po chłopaków. - powiedziałam po czym otworzyłam jej dziwi. I usiadałem znów na moim łóżku.
- Co się stało ? - zapytałam Ludmi siadając obok mnie.
- Jestem głupa.
- Nie jesteś. Powiedz co się stało.
- Bo byłam się spotkać z Leonem.... I on powiedział ,że mnie kocham i czy zostanę jego dziewczyną. - mówiłam płacząc.
- A ty go kochasz. ? - zapytała.
- Nawet nie wiesz jak bardzo. Ale nie mogę z nim być.
- Dlaczego ?
- Pamiętasz Martina . ? - kiwnęła głową. - Ja się boję ,że to się powtórzy. Że znów ja...
- Dobra nie kończ. A skąd wiesz ,że Leon tez jest taki. Może on jest inny.
- Ale ja się boje. - powiedziałam nadal płacząc.
- Nie bój się. Jestem z tobą. Możesz zapisać cię do jakiegoś psychologa ? - zaproponowała.
- Nie ja nie chce.
- Ale Violu w takim razie zawsze będziesz bała się chłopaków. - powiedziała.
- No dobra można spróbować. - oznajmiłam. Ludmiła mnie do siebie przytuliła.
- A teraz się uśmiechnij. - ja wymusiłam gest.
= = = = = == = == ==== === == = = ========== === =
Macie 19 :D
Powiem tak zbliża się pół roku bloga. I mam do was pytanie chcecie konkurs na One Shot'a z tej okazji. Zaraz dodam ankietę ,a jak nie to wieczorem czy chcecie. Zagłosujcie w niej.
8 komentarzy = next
*Leon*
- Tak. Kocham cię. I mam do ciebie pytanie. Zostaniesz moją dziewczyną ??? - zapytałem z nadzieją w głosie. Nie odpowiadała. - Violetta...
- Leon ja... chciałabym zostać twoją dziewczyną ,ale nie mogę. Wybacz. - musnęła mój polik i odbiegła. Siedziałem załamany na tej ławce. Co ja zrobiłem nie dość ,że się nie zgodziła to jeszcze popsułem naszą przyjaźń. Postanowiłem pójść do domu. Gdy już doszedłem ,udałem się do salonu gdzie usiadałem na kanapie. Ostatnio dużo coś na niej siedzę. Zacząłem myśleć o Violi. W słowie mam słowa '' chciałabym...ale nie mogę ''. Dlaczego nie może ? Usłyszałem dzwonek do drzwi.
- Otwarte. !! - krzyknąłem. Do pomieszczenia wszedł Federico.
- A ty znowu na taj kanapie ? - zapytał.
- A co mam innego robić ? - odpowiedziałem pytaniem.
- No nie wiem. Może z nią pogadaj. - powiedział sarkastycznie.
- Już to zrobiłem.
- I...
- I co ?
- I co powiedziała. ? - zapytał.
- '' Chciałabym zostać twoją dziewczyną ,ale nie mogę. Wybacz. '' A potem odbiegła. - powiedziałem obojętnie.
- Ej chyba pierwszy raz kosza dostałeś. - powiedział.
- A co teraz ma do rzeczy ? Ja ją kocham i chce z nią być do końca. - powiedziałem.
- To ja nie wiedziałem ,że ty taki zakochany w niej jesteś. - oznajmił.
- Dobra. A dlaczego jesteś z Ludmiłą ???- zapytałem.
- Bo ją kocham i ona kocham mnie. - powiedział.
- No właśnie. - powiedziałem. - A ja z Violą nie jesteśmy ,bo mnie nie kocha. - dodałem.
*Violetta*
Wbiegłam do domu z płaczem. I w szybkim tempie pobiegłam do swojego pokoju. Usłyszałam ,że ktoś biegnie po schodach i próbuje otworzyć drzwi. - Violu otwórz. To ja Lu. - powiedziała. Ja nic nie odpowiedziałem. - Bo pójdę po chłopaków i sami otworzą te dziwi.
- Tylko nie po chłopaków. - powiedziałam po czym otworzyłam jej dziwi. I usiadałem znów na moim łóżku.
- Co się stało ? - zapytałam Ludmi siadając obok mnie.
- Jestem głupa.
- Nie jesteś. Powiedz co się stało.
- Bo byłam się spotkać z Leonem.... I on powiedział ,że mnie kocham i czy zostanę jego dziewczyną. - mówiłam płacząc.
- A ty go kochasz. ? - zapytała.
- Nawet nie wiesz jak bardzo. Ale nie mogę z nim być.
- Dlaczego ?
- Pamiętasz Martina . ? - kiwnęła głową. - Ja się boję ,że to się powtórzy. Że znów ja...
- Dobra nie kończ. A skąd wiesz ,że Leon tez jest taki. Może on jest inny.
- Ale ja się boje. - powiedziałam nadal płacząc.
- Nie bój się. Jestem z tobą. Możesz zapisać cię do jakiegoś psychologa ? - zaproponowała.
- Nie ja nie chce.
- Ale Violu w takim razie zawsze będziesz bała się chłopaków. - powiedziała.
- No dobra można spróbować. - oznajmiłam. Ludmiła mnie do siebie przytuliła.
- A teraz się uśmiechnij. - ja wymusiłam gest.
= = = = = == = == ==== === == = = ========== === =
Macie 19 :D
Powiem tak zbliża się pół roku bloga. I mam do was pytanie chcecie konkurs na One Shot'a z tej okazji. Zaraz dodam ankietę ,a jak nie to wieczorem czy chcecie. Zagłosujcie w niej.
8 komentarzy = next
piątek, 25 lipca 2014
One Shot. pt '' Moje serce już dla mnie nie bije '' (Leonetta)
One Shot. pt '' Moje serce już dla mnie nie bije '' (Leonetta)
= = = =-==== = == = = = = =
On - spokojny 17 - latek. Przystojny jak na swój wiek. Wielki podrywacz ,zawsze ma co chce. Pochodzi z bogatej rodziny. Z rodzicami widzi się rzadko ,bo dużo pracują. Brakuje mu ich bliskości. Czasem oddał by wszystko by spędzić z nimi chociaż jeden dzień. W szkole idzie mu okropnie. Same złe oceny. Ale jest przedmiot ,z którego jest najlepszy w kolasie to W-F. Miał siostrę - Francesce.
Ona - miła 17-latka. Pochodzi z biednej rodziny. Więc nie chodzi w stylowych ubraniach jak reszta klasy ,do której chodzi dziewczyna. Przez innych jest traktowana jak powietrze. Ma jedną koleżankę - Francesca. Tylko ona tak na prawdę wie on niej wszystko. Nie miała rodzeństwa. Jej mama nie miała pracy ,ale jej tata pracował w firmie Verdas'ów.
Czy coś połączy te dwa światy ??
,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,,.,.,.,..,,.,.,.,..,,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,..,.,
Jak zwykle dziewczyna wstała rano. Poszła do łazienki i wykonała poranne czynności. Ubrała się w czyste choć już stare ubrania. Zawsze marzyła o tym by choć raz się normalnie ubrać. Jaki inni. Zeszła już na dół do kuchni. Gdzie na stole czekało już na nią śniadanie.
- Hej mamuś. - powiedziała uśmiechnięta.
- Hej córuś. - opowiedziała mama nastolatki. - Na stole są naleśniki z jagodami jak lubisz.
- Dziękuje. - powiedziała szatynka po czym zaczęła jeść. Gdy już zjadła poszła na przystanek autobusowy. Z którego odjechała busem do szkoły. Gdy przekroczyła już drzwi szkole zaczęło się. Jak zwykle poniżanie dziewczyny i wyzywanie. Violetta ,bo tak miała na imię szatynka , nie zwracała na to uwagi choć. Ale raniło ją to co słyszy. Stanęła obok drzwi od sali ,w której miała się odbyć dzisiaj pierwsza lekcja. Była to sala o chemii. Dziewczyna lubiła się uczyć. Choć to był dla niektórych dziwne. Zazwyczaj osoby w jej wieku nie przepadają za szkołą. Gdy zadzwonił dzwonek. Violetta weszła od klasy siadając w ostatniej ławce. Wyciągnęła swoje książki i z niecierpliwością czekała na lekcje. W pewniej chwili dosiadała się do niej jej przyjaciółka - Fran.
- Hej Vilu. - powiedziała.
- Hej Fran. - powiedziała szatynka z uśmiechem. Lekcja się zaczęła. Pani weszła do klasy.
Zamarliśmy.
- Sprawdziłam wasze wypracowania. - powiedziała '' Siwa ''. Uczniowie ją tak nazywają choć na prawdę nie wiadomo dlaczego. Przecież nie ma siwych włosów. Ani nic.
- I znów będzie pała. - szepną Leon.
- Verdas. ! Wstań ! - powiedziała ,a raczej wykrzyczała Siwa. Leon wstał. - Co to za szepty. ? - chłopak nic nie mówił. - Odebrało ci mowę. ? To może ją odwrócimy. Od odpowiedzi. - powiedziała. Szatyn podszedł do tablicy. - Może nam opowiedz o czym napisałeś wypracowanie. ? Na jakiś temat ? - 17-latek chwilkę się zastanowił po czym powiedział.
- No jak to jest chemia. No to raczej n temat chemii. A nie biologi. - zażartował młody Verdas.
Francesca załapała się za głowę patrząc jaką głupotę mówi jej brat. Zawsze myślała ,że choć troszkę jest poważny ,ale jak widać myliła się.
- Siadaj. Masz dwie jedynki. Jedna za referat druga za odpowiedź. Jeśli się nie poprawisz zostaniesz jeszcze raz w tej klasie. - powiedziała nauczycielka.
- Matka mnie zabije. - szepną Leon. Chyba Siwa tego nie usłyszała ,bo nic nie powiedziała.
- Castillo jak zwykle piątka. Francesca również. Reszta ... szkoda mówić. - powiedziała.
- Ta to ma szczęście. - szepną ponownie tego dnia chłopak.
- Nie ma szczęścia. Tylko umie się uczyć. W przeciwieństwie do ciebie. - poprawiła go nauczycielka. W końcu lekcja się skończyła.
- Fran idę do łazienki. - oznajmił przyjaciółce.
- Dobrze. Będę czekała przy sali biologicznej. - powiedziała z uśmiechem. - Albo pójdę z tobą. Muszę przemyć twarz. - poszły razem.
*Violetta*
Stanęłam na przeciwko lustra. Ręce oparłam o umywalkę. Odwinęła rękawy. Ale jak zobaczyłam rany. Od razu je rozwinęłam jak były przedtem. Lecz Fran zobaczyła moje blizny i nowe rany.
- Pokaż to. - powiedziała. Podeszła do mnie i odwinęła mój rękaw. Spojrzałam na nią smutnymi oczami. - Dlaczego to robisz ??
- Bo mam swoje powody. - powiedziała powstrzymując łzy. Francesca spojrzała na mnie po czym mnie przytuliła.
- Proszę cię nie rób tego. Zrób to dla mnie dla naszej przyjaźni. - postała mi blady uśmiech. Który ja odwzajemniłam. - Kiedy ostatnio się cięłaś.? - zapytała nagle.
- Wczoraj wieczorem. - powiedziałam zgodnie z prawdą.
- Przez niego ? - kiwnęłam głową na tak. Znów mnie przytuliła. - On nie jest tego wart. - powiedziała mi po policzku spłynęła pojedyncza łza. - Tylko mi tu nie płacz.
- Nie będę. - powiedziała. - Choć już zaraz dzwonek. - gdy zadzwonił dzwonek. Poszłyśmy na lekcje. Kolejny dzień miną w życiu młodej dziewczyny. Jutro też jest dzień.
Dziewczyna obudziła się o 7:00. Dziś do szkoły miała na 8:30. Wstała jak zwykle się ubrała i zjadła śniadanie. Udała się na autobus. Którym jak co dnia jechała do szkoły. Weszła do niej. Zdziwiło ją to ,że nikt dzisiaj nie naśmiewał się z niej wyglądu. Weszłam do klasy kiedy zadzwonił dzwonek. Znowu chemia jeden z moich ulubionych przedmiotów. Lekcja się już skończyła.
- Castillo zostań na chwilę. - powiedziała Siwa. Jak powiedziała tak też zostałam. - Chce ci pogratulować wyników w nauce.
- Dziękuje. - powiedziałam z uśmiechem.
- Jak co roku są wycieczki na wakacjach w góry. - powiedziała.
- Tak ,ale ja nie jadę. - powiedziałam smutna.
- W tym roku nasza szkoła przyznała jedną darmową wycieczkę. Dla najlepszego ucznia. Czyli ciebie. - powiedziała Siwa.
- Naprawdę ??? - zapytałam z niedowierzaniem. - Dziękuje.
- Nie ma za co. A teraz leć na przerwę. - powiedziałam nauczycielka z uśmiechem. Wyszłam z klasy. Gdy zamykałam drzwi ,ktoś chwycił mnie za nadgarstek. W szybkim tempie odwróciłam się. Tą osobą był Verdas.
- Czego chcesz ?? - Zapytałam oschle.
- Mam dla ciebie propozycje nie do odrzucenia.
- Jaką ?
- Ty potrzebujesz pieniędzy ,a ja lepszych ocen. - powiedział z uśmiechem.
- Co masz na myśli ??
- Dasz mi korki ,a ja będę ci płacił.
- A skąd pewność,że się zgodzę ? Fran nie może cię pouczyć ??
- Wiesz jaka ona jest dla mnie. Proszę zgódź się. - błagał prawie.
- Nie. - powiedziała i odeszłam.
- Poczekaj ! - krzykną. Odwróciłam się i spojrzałam na niego.
- A co jeśli zapłacę ci 100 penso za godzinę ??
- Myślisz ,że mnie przekupisz ?? - zapytałam zdenerwowana.
- Tak ? - podniósł brew do góry.
- Gdzie ,kiedy i o której ? - zapytałam szybko.
- U mnie adres znasz ,bo wyłaś u Fran. Dzisiaj o 17:00. - powiedział.
Gdy skończyliśmy rozmawiać. Poszłam do klasy na lekcje. Po lekcjach poszłam do domu.
= = = =-==== = == = = = = =
On - spokojny 17 - latek. Przystojny jak na swój wiek. Wielki podrywacz ,zawsze ma co chce. Pochodzi z bogatej rodziny. Z rodzicami widzi się rzadko ,bo dużo pracują. Brakuje mu ich bliskości. Czasem oddał by wszystko by spędzić z nimi chociaż jeden dzień. W szkole idzie mu okropnie. Same złe oceny. Ale jest przedmiot ,z którego jest najlepszy w kolasie to W-F. Miał siostrę - Francesce.
Ona - miła 17-latka. Pochodzi z biednej rodziny. Więc nie chodzi w stylowych ubraniach jak reszta klasy ,do której chodzi dziewczyna. Przez innych jest traktowana jak powietrze. Ma jedną koleżankę - Francesca. Tylko ona tak na prawdę wie on niej wszystko. Nie miała rodzeństwa. Jej mama nie miała pracy ,ale jej tata pracował w firmie Verdas'ów.
Czy coś połączy te dwa światy ??
,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,,.,.,.,..,,.,.,.,..,,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,..,.,
Jak zwykle dziewczyna wstała rano. Poszła do łazienki i wykonała poranne czynności. Ubrała się w czyste choć już stare ubrania. Zawsze marzyła o tym by choć raz się normalnie ubrać. Jaki inni. Zeszła już na dół do kuchni. Gdzie na stole czekało już na nią śniadanie.
- Hej mamuś. - powiedziała uśmiechnięta.
- Hej córuś. - opowiedziała mama nastolatki. - Na stole są naleśniki z jagodami jak lubisz.
- Dziękuje. - powiedziała szatynka po czym zaczęła jeść. Gdy już zjadła poszła na przystanek autobusowy. Z którego odjechała busem do szkoły. Gdy przekroczyła już drzwi szkole zaczęło się. Jak zwykle poniżanie dziewczyny i wyzywanie. Violetta ,bo tak miała na imię szatynka , nie zwracała na to uwagi choć. Ale raniło ją to co słyszy. Stanęła obok drzwi od sali ,w której miała się odbyć dzisiaj pierwsza lekcja. Była to sala o chemii. Dziewczyna lubiła się uczyć. Choć to był dla niektórych dziwne. Zazwyczaj osoby w jej wieku nie przepadają za szkołą. Gdy zadzwonił dzwonek. Violetta weszła od klasy siadając w ostatniej ławce. Wyciągnęła swoje książki i z niecierpliwością czekała na lekcje. W pewniej chwili dosiadała się do niej jej przyjaciółka - Fran.
- Hej Vilu. - powiedziała.
- Hej Fran. - powiedziała szatynka z uśmiechem. Lekcja się zaczęła. Pani weszła do klasy.
Zamarliśmy.
- Sprawdziłam wasze wypracowania. - powiedziała '' Siwa ''. Uczniowie ją tak nazywają choć na prawdę nie wiadomo dlaczego. Przecież nie ma siwych włosów. Ani nic.
- I znów będzie pała. - szepną Leon.
- Verdas. ! Wstań ! - powiedziała ,a raczej wykrzyczała Siwa. Leon wstał. - Co to za szepty. ? - chłopak nic nie mówił. - Odebrało ci mowę. ? To może ją odwrócimy. Od odpowiedzi. - powiedziała. Szatyn podszedł do tablicy. - Może nam opowiedz o czym napisałeś wypracowanie. ? Na jakiś temat ? - 17-latek chwilkę się zastanowił po czym powiedział.
- No jak to jest chemia. No to raczej n temat chemii. A nie biologi. - zażartował młody Verdas.
Francesca załapała się za głowę patrząc jaką głupotę mówi jej brat. Zawsze myślała ,że choć troszkę jest poważny ,ale jak widać myliła się.
- Siadaj. Masz dwie jedynki. Jedna za referat druga za odpowiedź. Jeśli się nie poprawisz zostaniesz jeszcze raz w tej klasie. - powiedziała nauczycielka.
- Matka mnie zabije. - szepną Leon. Chyba Siwa tego nie usłyszała ,bo nic nie powiedziała.
- Castillo jak zwykle piątka. Francesca również. Reszta ... szkoda mówić. - powiedziała.
- Ta to ma szczęście. - szepną ponownie tego dnia chłopak.
- Nie ma szczęścia. Tylko umie się uczyć. W przeciwieństwie do ciebie. - poprawiła go nauczycielka. W końcu lekcja się skończyła.
- Fran idę do łazienki. - oznajmił przyjaciółce.
- Dobrze. Będę czekała przy sali biologicznej. - powiedziała z uśmiechem. - Albo pójdę z tobą. Muszę przemyć twarz. - poszły razem.
*Violetta*
Stanęłam na przeciwko lustra. Ręce oparłam o umywalkę. Odwinęła rękawy. Ale jak zobaczyłam rany. Od razu je rozwinęłam jak były przedtem. Lecz Fran zobaczyła moje blizny i nowe rany.
- Pokaż to. - powiedziała. Podeszła do mnie i odwinęła mój rękaw. Spojrzałam na nią smutnymi oczami. - Dlaczego to robisz ??
- Bo mam swoje powody. - powiedziała powstrzymując łzy. Francesca spojrzała na mnie po czym mnie przytuliła.
- Proszę cię nie rób tego. Zrób to dla mnie dla naszej przyjaźni. - postała mi blady uśmiech. Który ja odwzajemniłam. - Kiedy ostatnio się cięłaś.? - zapytała nagle.
- Wczoraj wieczorem. - powiedziałam zgodnie z prawdą.
- Przez niego ? - kiwnęłam głową na tak. Znów mnie przytuliła. - On nie jest tego wart. - powiedziała mi po policzku spłynęła pojedyncza łza. - Tylko mi tu nie płacz.
- Nie będę. - powiedziała. - Choć już zaraz dzwonek. - gdy zadzwonił dzwonek. Poszłyśmy na lekcje. Kolejny dzień miną w życiu młodej dziewczyny. Jutro też jest dzień.
Dziewczyna obudziła się o 7:00. Dziś do szkoły miała na 8:30. Wstała jak zwykle się ubrała i zjadła śniadanie. Udała się na autobus. Którym jak co dnia jechała do szkoły. Weszła do niej. Zdziwiło ją to ,że nikt dzisiaj nie naśmiewał się z niej wyglądu. Weszłam do klasy kiedy zadzwonił dzwonek. Znowu chemia jeden z moich ulubionych przedmiotów. Lekcja się już skończyła.
- Castillo zostań na chwilę. - powiedziała Siwa. Jak powiedziała tak też zostałam. - Chce ci pogratulować wyników w nauce.
- Dziękuje. - powiedziałam z uśmiechem.
- Jak co roku są wycieczki na wakacjach w góry. - powiedziała.
- Tak ,ale ja nie jadę. - powiedziałam smutna.
- W tym roku nasza szkoła przyznała jedną darmową wycieczkę. Dla najlepszego ucznia. Czyli ciebie. - powiedziała Siwa.
- Naprawdę ??? - zapytałam z niedowierzaniem. - Dziękuje.
- Nie ma za co. A teraz leć na przerwę. - powiedziałam nauczycielka z uśmiechem. Wyszłam z klasy. Gdy zamykałam drzwi ,ktoś chwycił mnie za nadgarstek. W szybkim tempie odwróciłam się. Tą osobą był Verdas.
- Czego chcesz ?? - Zapytałam oschle.
- Mam dla ciebie propozycje nie do odrzucenia.
- Jaką ?
- Ty potrzebujesz pieniędzy ,a ja lepszych ocen. - powiedział z uśmiechem.
- Co masz na myśli ??
- Dasz mi korki ,a ja będę ci płacił.
- A skąd pewność,że się zgodzę ? Fran nie może cię pouczyć ??
- Wiesz jaka ona jest dla mnie. Proszę zgódź się. - błagał prawie.
- Nie. - powiedziała i odeszłam.
- Poczekaj ! - krzykną. Odwróciłam się i spojrzałam na niego.
- A co jeśli zapłacę ci 100 penso za godzinę ??
- Myślisz ,że mnie przekupisz ?? - zapytałam zdenerwowana.
- Tak ? - podniósł brew do góry.
- Gdzie ,kiedy i o której ? - zapytałam szybko.
- U mnie adres znasz ,bo wyłaś u Fran. Dzisiaj o 17:00. - powiedział.
Gdy skończyliśmy rozmawiać. Poszłam do klasy na lekcje. Po lekcjach poszłam do domu.
Właśnie idę do Verdas’ów. Zbliża
się 17:30. Wiem umówiłam się z nim na 17:00. Ale nie mogłam. Zapukałam do
drzwi. Otworzyła mi pani Veronica.
- Dzień dobry. – przywitałam się z uśmiechem.
- Dzień dobry. Ty pewnie do Fran zaraz ją zawołam. – oznajmiła.
- Nie tym razem do Leona. Jest w domu ? – zapytałam miło.
- Tak jest u siebie w pokoju. – powiedziała. – Drzwi naprzeciwko drzwi do pokoju Fran. Wiesz gdzie jest pokój Fransesci.
- Tak wiem. Dziękuje. – powiedziałam. Udałam się po schodach. Przeszłam przez długi korytarz. Zapukałam do drzwi. Gdy usłyszałam ciche ‘’ proszę ‘’. Weszłam do pokoju chłopaka. Leżał na swoim łóżku. Jak mnie zobaczył gwałtownie powstał do pozycji siedzącej.
- Hej. Przepraszam za spóźnienie. Nie mogłam być wcześniej. Wybacz. – powiedziałam.
- Jasne. Nic się nie stało. Dziękuje ,że przyszłaś. – powiedział z uśmiechem.
- To zaczynamy ?
- Oczywiście. - powiedział. Usiadł do biurka. Ja usiadłam obok niego.
- Od czego zaczynamy ??
- Od chemii. – powiedział.
- Dobrze. No to zaczynajmy. – powiedziałam. Po czym tłumaczyłam Leonowi wszystkie zadania. Uczyliśmy się jakieś 2 godziny. Zrobiło się duszno. Chłopak chyba to zauważył.
- Ej ,wszystko dobrze ? – zapytał z troską w głosie.
- Tak. Tylko troszkę mi duszno. – powiedziałam. – Mogła bym cię prosić o szklankę wody ? – zapytałam.
- Zaraz przyniosę. – powiedział i wyszedł z pokoju. Zobaczyłam ,że drzwi na balkon są otwarte. Wyszłam na świeże powietrze. Po czym oparłam się o metalowe ogrodzenie balkony. Po jakiś 3 minutach do pokoju wszedł. Leon zobaczył ,że mnie nie ma więc skierował się na balkon.
- Proszę. – powiedział podając mi szklankę z wodą. Wypiłam zawartość szklanki.
- Dziękuje. – powiedziałam mu.
- Nie ma za co. – oznajmił z uśmiechem. Odstawił szklankę na stolik. – Lepiej już ?
- Tak. Możemy iść się dalej uczyć. – powiedziałam. Ruszyłam do pokoju. Chłopak poszedł za mną. Zaczęliśmy już rozwiązywać zadania. Kiedy Leonowi spadł długopis. Schyliliśmy się po niego. Nasze spojrzenia się spotkały. Między naszymi twarzami była mała odległość. Uśmiechną się do mnie ,a ja to odwzajemniłam. Leon nachylił się tak ,że złączyliśmy nasze usta w pocałunku. Oderwaliśmy się do siebie. Z uśmiechem na ustach.
- Wiesz. Robi się późno. – powiedziałam. – Muszę już chyba iść. – oddałam wstając z krzesła.
- Odprowadzę cię. Ale poczekaj chwilkę. – powiedział po czym wyszedł z pokoju. Czekałam chwilkę na niego. Wszedł do pomieszczenia. – Proszę. Twoja zapłata. – powiedział dając mi pieniądze. – 200 penso. Jak się umawialiśmy 100 za godzinkę.
- Dziękuje. – powiedziałam.
- Odprowadzę cię. – powiedział z uśmiechem. Leon podprowadził mnie pod mój dom.
- Dziękuje. Ale nie musiałeś mnie odprowadzać pod sam dom.- powiedziałam z uśmiechem.
- Jakoś tak wyszło. – oznajmił. Stanęłam na palcach chciałam pocałować go w policzek. Ale on oczywiście musiał się odwrócić i pocałowałam go w usta. Chłopak swoje ręce położył na mojej talii. Przyciągając mnie jeszcze bardziej do siebie. Spodobało mi się to. Oderwaliśmy się od siebie z uśmiechem.
- Dzięki ,że mi dzisiaj pomogłaś. Idę teraz dokończę pracę domową na chemie. – powiedział.
- Nie ma za co. Jak byś czego nie wiedział to zadzwoń do mnie. – oznajmiłam. – Fran ma mój numer.
- Dobrze. Pa. – powiedział po czym musną mój policzek.
- Pa. – powiedziałam weszłam do domu. Przywitałam się z rodziną. Gdy tata poszedł do łazienki. Podeszłam do mamy.
- Mamo ma coś dla ciebie. – powiedziałam. Dając jej zarobione pieniądze. – Będę na rachunki i inne wydatki.
- Skąd to masz ?? – zapytała.
- To jest nie ważnie. – powiedziałam z uśmiechem.
- Masz je kup sobie jakieś ubrania za to. A my z ojcem dajemy radę finansowo nie musisz nam pomagać. – oznajmiła.
Rano obudziłam się ok. 6:30. Udałam się do łazienki gdzie wykonałam poranne czynności. Zeszłam na śniadanie. Następnie jak zwykle na autobus. Wchodząc do szkoły zobaczyłam Leona. Uśmiechną się do mnie. Odwzajemniłam to. Podeszłam do szafki. Wzięłam potrzebne książki. Gdy je brałam zobaczyłam ,że o szafkę obok opiera się Verdas , który się na mnie gapił.
- Co się tak patrzysz ?? – zapytałam.
- Chciałem ci jeszcze raz podziękować za wczoraj. Naprawdę mi pomogłaś. A zadanie domowe nie sprawiło mi trudności. Naprawdę nie wiem jak ci dziękować. – powiedział.
- Nie ma za co. – powiedziałam.
- Mam nadzieje ,że kiedyś powtórzymy to co się wczoraj wydarzyło. – powiedział.
- Ja też. Bo przy mojej pomocy nie będzie ci tak dobrze szło. – oznajmiłam.
- Głuptasku nie chodziło mi o naukę. – powiedział kładąc ręce na mojej tali. – Chodziło mi o to. –powiedział przyciągną mnie do siebie. I pocałował. Na początku traszkę się zdziwiłam. Ale potem włożyłam swoje ręce w kasztanowe włosy chłopaka. Gdy się całowaliśmy było tylko słychać innych ‘’ Uuuuuu’’ , ‘’ Nowa parka w szkole ‘’. Oderwaliśmy się do siebie. – Właśnie o to mi chodziło. – powiedział od mnie po oderwaniu.
- To też możemy powtarzać. Ale troszkę częściej niż naukę . – powiedziałam. Leon się tylko zaśmiał.
- A więc. – uklękną przede mną. – Uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją dziewczyną ?
- Oczywiście. – powiedziałam. Po czym i ja się schyliłam do jego ust. Po niedługiej chwili wstaliśmy.
- Kocham cię. – powiedział.
- Ja ciebie też kocham. – oznajmiłam po czym się w niego wtuliłam.
Po lekcjach.
- Wpadniesz do mnie o 16:30 ? – zapytał.
- Jeśli mogę. – powiedziałam.
- Zawsze. – oznajmił z uśmiechem. Wróciłam do domu. Była gdzieś 14:00. Mam jeszcze dużo czasu więc postanowiłam się wybrać do centrum po nowe ciuchy za pieniądze ,które zarobiłam.
*Leon*
Wróciłem do domu ok. 14:15. Musiałem jeszcze odprowadzić Violettę. Wszedłem do domu z uśmiechem na twarzy.
- Co się tak szczerzysz ? – zapytała Fran.
- Violetta. – powiedziałem krótko.
- A no właśnie Viola. Choć do salonu muszę ci coś powiedzieć. – powiedziała. Usiedliśmy na kanapie.
- To co masz mi do powiedzenia.?
- Proszę cię nie zrań jej. Ona i tak dużo już się nacierpiała. Sporo czasu cięła się…
- Jak to się cięła ? –zapytałem ze zdziwieniem. – Z jakiego powodu ??
- Pierwszym powodem byłeś ty. Zawsze się jej podobałeś. – powiedziała. – Drugim powodem były problemy finansowe w jej rodzinie. Ale gadałam z mamą. Zapytałam się czy nie mogą dać jej tacie podwyżki i zatrudnić jej mamę. Zgodzili się. – powiedziała z uśmiechem.
- To chociaż tyle dobrze. – powiedziałem.
- Więc proszę cię nie zrań jej.
- Nie zrobię tego. Za bardzo ją kocham. – powiedziałem. Uśmiechnęłam się do mojej siostry bliźniaczki i ją przytuliłem.
- Pamiętasz kiedyś każdego wieczoru na noc ,gdy byliśmy mali przychodziłeś do mnie i mnie przytulałeś. Po czym całowałeś w czoło i życzyłeś miłych snów. – oznajmiła.
- Tak pamiętam. – powiedziałem z uśmiechem. – Kocham cię siostra. – dodałem.
- Ja ciebie też braciszku. – powiedziała i jeszcze raz się przytuliliśmy.
O 16:30 przyszła Violetta. Leżeliśmy na moim łóżku wtuleni w siebie.
- Violu ?
- Tak ? – spojrzała na mnie .
-Możesz mi pokazać swoje cięcia ?? – zapytałem.
-Aaalem po ccco ?
- Chcę zobaczyć ile razy mnie potrzebowałaś ,a mnie nie było przy tobie. Za co cię przepraszam. – powiedziałem. Dziewczyna podwinęła rękaw od bluzki ,a ja zobaczyłem liczne cięcia na jej kończynie. Ucałowałem je. Na co dziewczyna syknęła z bólu gdy ich dotknąłem. – Przepraszam ,że mnie nie było przy tobie.
- Cieszę się ,że jesteś teraz.- powiedziała z uśmiechem. Przytuliłem się do niej. Ale nadal siedziałem smutny ,że to robiła z mojego powodu.
- Ej misiek. Uśmiechnij się. Uwielbiam twój uśmiech. Uwielbiam gdy się uśmiechasz. Twój uśmiech powoduje mój uśmiech. Uśmiechnij się. – powiedziała. Uśmiechnąłem się do niej.
- Jesteś piękna ,zawsze. Dla mnie najpiękniejsza, nikt nie równa się z Tobą. Twój uśmiech potrafi zmienić mój dzień ,poprawić na lepszy. Jesteś cudowna. Taka mała ,a tyle miłości w sobie masz. Tak bardzo kochana ,wspaniała , jedyna , najlepsza. Najlepsza dla mnie. Moja. Tylko moja. Kocham cię. Kocham najbardziej. – te słowa wypłynęły z mojego serca. Dziewczyna pocałowała mnie. Po jakiś dwóch godzinach poszła już do siebie do domu. Była już 21:45. Postanowiłem ,że pójdę jeszcze do pokoju Fran. Zapukałem. Usłyszałem ciche ‘’proszę ‘’ wszedłem do jej pokoju.
- Co cię tu sprowadza. ? - zapytała.
- Nic takiego. Tylko przytulas pocałunek w czółko i życzenie miłych snów. – powiedziałem.
- Tak jak kiedyś. – dodała Fran z uśmiechem. Podszedłem do niej przytuliłem ją po czym pocałowałem w czoło.
- Miłych snów. – powiedziałem już chciałem wyjść ,ale mnie zatrzymała swoim głosem.
- Leon ?
- Tak ?
- Kocham cię.
- Też cię kocham. – powiedziałem i wyszedłem.
(rok później)
*Violetta*
Jakieś 2 tygodnie temu. Byłam u lekarza. Poszłam tam ,aby przypisali i leki bo miałam grypę. Doktor powiedział ,że musimy zrobić dodatkowe badania. Bo jak on to powiedział ‘’ Coś jest nie tak ‘’. Zgodziłam się. Zrobiliśmy badania i okazało się ,że potrzebuje przeszczepu serca. Dodał jeszcze ,że jak tego nie zrobimy to zostało mi jakieś pół roku życia. Leon o wszystkim wie. Jest dla mnie wsparciem tak jak rodzice. Spędza ze mną dużą ilość czasu. Jest przy mnie ,a to liczy się najbardziej. Od kąt mama dostała pracę w firmie Verdas’ów u nas jest coraz lepiej. Tata dodatkowo dostał podwyżkę. Mogą sobie pozwolić na jakieś lepsze ubrania. Właśnie idę do Leona. Zapukałam do drzwi otworzyła mi Francesca.
- Hej Violu. – powiedziała i musnęła mój polik.
- Hej Fran. Jest Leon ? – zapytałam.
- Tak jest u siebie. – powiedziała. Poszłam do pokoju mojego chłopaka. Zapukałam ,gdy usłyszałam ‘’proszę’’ weszłam.
- Hej skarbie. – powiedział podnosząc się z łóżka ,na którym leżał.
- Hej misiek. – usiadłam obok niego i pocałowałam go namiętnie.
- Malinowa. ?
- Taka jaką lubisz najbardziej. – powiedziałam z uśmiechem. – Mam dobre wieści. – dodałam.
- Jakie ?
- Znaleźli dla mnie dawcę serca. – oznajmiłam ,a Leon uśmiechną się blado. – Nie cieszysz się ?
- Jasne ,że się cieszę. Kocham cię. – powiedziałam po czym mnie pocałował.
- Ja ciebie też. Dziękuje.
- Za co ?
- Za to ,że jak dowiedziałeś się o tym przeszczepie nie zostawiłeś mnie.
- Zostałem z tobą bo cię kocham.
- Dzięki tobie wiem co to miłość. – powiedziałam z uśmiechem ,który odwzajemnił. Położył się na łóżku.
- Choć tu do mnie. – zrobiłam to co mi powiedział. Wtuliłam się w niego. Leżeliśmy tak trochę. Nawet się nie zorientowałam ,że usnęłam.
*Leon*
Zobaczyłem ,że Violetta usnęła. Spojrzałem na nią jaka ona piękna jak śpi. Zresztą jak zawsze. Postanowiłem pójść na dół czegoś się napić. W kuchni była moja mama.
- Hej mamuś. – powiedział.
- Hej synek. – odpowiedziała ,po czym musnęła mój policzek. – Gdzie Violetta ?
- Śpi u mnie w pokoju. – powiedziałem. Chwyciłem szklankę z szafki i sok z lodówki. Nalałem sobie trochę do szklanki.
- Ona teraz najbardziej cię potrzebuje.
- Wiem o tym. Dlatego spędzam z nią dużo czasu. Kocham ją i zawsze będę. Dzisiaj przyszła i powiedziała ,że znalazł się dawca.
- Ale ona nie wie ,że….
- Nie i mam nadzieje ,że się nie dowie. Nie chcę ,żeby bardziej cierpiała i się martwiła.
- Rozumiem.
- Idę może się już obudziła. – udałem się do swojego pokoju. Zobaczyłem ją nadal śpiącą. Usiadłem obok niej. – Będę cię kochać zawsze. – powiedziałem. Głaskając ją po włosach. Zaczęła się budzić.
- Ja ciebie też. – powiedziała zaspanym głosem. – Długo spałam ?
- Nie.
- Wiesz ja chyba będę już iść. Jutro mój ostatni dzień w szkole przed przeszczepem.
- Tak. – Odprowadziłem dziewczynę do drzwi. Pożegnałem się z nią. Szybko pobiegłem do swojego pokoju. Łzy zaczęły mi spływać po policzkach. Usłyszałem pykanie do drzwi. Szybko przetarłem swoją twarz i powiedziałem ‘’otwarte’’. Do pokoju weszła Violetta.
- Zapomniałam… Ej ,ty płakałeś ? - zapytała siadając obok mnie i mnie przytulając.
- Wydaje cię się. – powiedziałem zachrypniętym głosem ,który spowodował płacz.
- Przecież widzę i słyszę. – oznajmiła. – Proszę nie płacz. Bo mi się chce płakać. Zrób to dla mnie. – wyciągnęła ze swojej torebki chusteczki. – Proszę. Wytrzyj łzy. A tak w ogóle dlaczego płaczesz ???
- Jakoś tak wyszło.
- Misiek powiedz mi możesz powiedzieć wszystko.
- Już wszystko dobrze. – powiedziałem z bladym uśmiechem.
- Ja muszę iść. A ty mi tu nie płacz. – oznajmiła. Ujęła moją twarz w dłonie i musnęła polik. – Zrobisz to dla mnie. – spojrzała mi w oczy.
- Taaaak. – wyszła z pokoju. Ale po chwili znów weszła.
– Zapomniałam. Kocham cię.
- Ja ciebie też najbardziej. – wyszła i już więcej nie weszła. Ja położyłem się spać. Nagle drzwi do mojego pokoju się otworzyły. Była to Fran.
- Nie przyszedłeś dzisiaj do mnie tak jak co wieczór. – powiedziała.
- Przepraszam. Wiesz była Violetta.
- Nie powiedziałeś jej. ?
- Nie ,nie chce jej martwić. – powiedziałem ,a z moich oczy znów popłynęła pojedyncza łza.
- Tylko mi się tu nie rozklejaj. – oznajmiła. Weszła na moje łóżko i mnie przytuliła.
- Jak sobie pomyślę ,że jutro w szkole zobaczę ją ostatni raz. – mówiłem. Gadaliśmy jeszcze sporo czasu.
(następny dzień)
Wchodząc do szkoły zobaczyłem Diego.
- Siema stary. – powiedział.
- Siema. – gadaliśmy chwilkę. Gdy do szkoły weszła Violetta. Uśmiechnąłem się do mnie co oczywiście odwzajemniła.
- Twoja dupa ? – zapytał.
- Księżniczka.
- Czemu z nią jesteś ?
- Bo ją kocham.
- Ma fajne cycki ?
- Ma cudne oczy.
- Zaimponowała ci w łóżku ?
- Jest śliczna jak śpi. – mówiłem patrząc na Violettę. – Muszę iść. – poszedłem do Violi.
- Hej. – powiedziała i musnęła mój polik.
- Hej. Liczyłem na usta. – powiedziałem. Ona cicho się zaśmiała i pocałowała mnie w je.
- Proszę. – powiedziała. – To co mu powiedziałeś było piękne.
- Słyszałaś to ?
- Tak. Wiem ,że jestem twoją księżniczką. Kochasz mnie. Mam cudne oczy i jestem piękna jak śpię.
- Ty zawsze jesteś piękna. – po wszystkich lekcjach odprowadziłem moją dziewczynę pod jej dom.
- Będę tęsknić. – powiedziała. Spojrzał w moje oczy.
- Pamiętaj zawsze cię kochałem ,kocham i kochać będę gdzie kolwiek będę. Zapamiętaj. – z mojego plecaka wyciągnąłem misia. – Niech on ci o mnie przypomina.
- Mówisz jakbyś się żegnał.
- Violetta pamiętaj będziesz zawsze w moim sercu i ono będzie w tobie.
-Nie rozumiem.
- Pamiętaj o mnie. – powiedziałem i pocałowałem ją bardzo namiętnie ,tak jak jeszcze nigdy. – Kocham cię.
- Ja ciebie też. – powiedziała po czym poszła do domu. Ja odprowadziłem ją wzrokiem. Następnie poszedłem do swojego domu. Udałem się do kuchni ,gdzie była moja mama.
- Hej . – powiedziałem smutny.
- Pożegnałeś się z nią ?
- Tak. Było ciężko ,ale jakoś dałem radę. Będzie mi jej strasznie brakować. – powiedziałem ,a moja mama mnie bez chwili zastanowienia przytuliła.
- Jesteś bardzo odważny. Nie wielu by to zrobiło.
- Dziękuje. Pójdę już do siebie.
- Idź.
(następny dzień )
*Violetta*
Dzisiaj idę do szpitala. Mam nadzieje ,że Leon przyjdzie. Ale nie przyszedł.
(następny dzień)
Operacja już skończona. Lekarz mówił ,że wszystko dobrze. Serce się przyjęło bez żadnych komplikacji. Ale Leona nadal nie ma. Zaczynam się martwić.
(następny dzień)
Jestem już w domu. Czuję się coraz lepiej. Leona nadal nie ma. Co się z nim dziej. ? Potrzebuje wsparcia ,a go nie ma. Postanowiłam ,że do niego pójdę. Zapukałam do drzwi otworzyła mi jego mama.
- Jest może Leon ?
- Powinien być w swoim pokoju. – powiedziała z uśmiechem. Udałam się do pokoju mojego chłopaka. Nie było go tam. Na jego biurku była koperta. ‘’ Dla Violetty ‘’. Wzięłam ją do rąk. Była w niej karteczka z napisem. ‘’ Kochanie wybacz ,że nie mogłem Cię wesprzeć w tych trudnych chwilach ,a wiem ,że tak tego potrzebowałaś. Chciałem zrobić ci prezent. Moje serce już dla mnie nie bije ,ale jestem szczęśliwy ,że mogłem ci je dać. Leon ‘’ Usiadłam na jego łóżku. Czy to możliwe on oddał mi serce ,żebym ja żyła ? Schowałam moją twarz w dłonie. To teraz rozumiem dlaczego mi wtedy powiedział ‘’ Violetta pamiętaj będziesz zawsze w moim sercu i ono będzie w tobie. ‘’ Ale dlaczego jego mama powiedziała mi ,że on jest w swoim pokoju. ? Nagle drzwi do pokoju się otworzyły a w nich staną…. Leon ?
- Violetta ? – zapytał ze zdziwieniem ,a jednocześnie z uśmiechem.
- Chciałeś mi oddać swoje serce ?
- Nie.
- To po co ten list ??
- Ja nie chciałem ,ja je ci oddałem. Moje serce jest w tobie. – spojrzałam na niego.
- Nie rozumiem
- Bo gdy mi powiedziałaś wtedy ,że jesteś chora i potrzebujesz nowego serca ja postanowiłem ci je oddać. Teraz moje serce jest w tobie. – powiedział.
- A czyje ty masz serce. ?
- Podczas naszej operacji. Okazało się ,że znalazł się dawca. Ale wtedy moje serce już było w tobie. Więc mi wczepili serce kogoś innego.
- Kocham cię. – powiedziałam i się do niego przytuliłam.
- Ja ciebie też. Ale to nie będzie ci już potrzebne. – powiedział wskazując na list.
- Nie. Chce go zostawić to będzie taka mała pamiątka z tego całego zdarzenia. A kiedy wyszedłeś ze szpitala ?
- Dzisiaj. Miałem do ciebie przyjść ,ale lekarz powiedział ,że na razie nie mogę wychodzić na dwór. Bo moje serce nie przyjęło się za dobrze. Musze dużo odpoczywać. – powiedział.
- Więc na co czekasz kładź się.- rozkazałam mu.
- Violetta ,aż tak nie muszę. – zaśmiał się. – Chcesz może soku. Bo mi się pić zachciało.
- Tak. Zaraz przyniosę. – powiedziałam.
- Ja mogę pójść.
-Ty masz leżeć. Teraz zajmie się tobą lekarz Violetta.
- Dobrze. – powiedział przez śmiech. Już wychodziła. – Violu ?
- Tak ?- spojrzała na mnie.
- Kocham cię. –oznajmiłem.
- Ja ciebie też. – powiedziała z uśmiechem.
( pięć lat później)
Znów zaglądamy do Leon i Violetty Verdas. Tak są małżeństwem od 3 lat. Ich córeczka ma 2 latka. Siedzą całą rodziną w salonie. Leon z Violettą siedzą na kanapie. A Isabell przy stoliku i rysuje.
- Leon ? – powiedziała.
- Tak ?
- Kocham cię.
- Ja ciebie też.
- Leon ?
- Tak ?
- Jestem w ciąży.
- Ja ciebie też. Chwila co ?
- Jestem w ciąży.
- Naprawdę ? – przytaknęła głową. – Isabell słyszałaś ?? Będziesz miała braciszka.
- Wiem tatusiu. – powiedziała.
- To ja jestem ojcem dziecka i dowiaduję się ostatni ?
- Taaaaak. – powiedziała przez śmiech Violetta.
- Zaczyna się humorki. – powiedział Leon.
- Je ciebie też kocham. – powiedziała.
- A ja kocham was. – powiedziała córeczka Verdas’ów siadając po między nimi.
- My ciebie też. – powiedziało małżeństwo razem.
- Dzień dobry. – przywitałam się z uśmiechem.
- Dzień dobry. Ty pewnie do Fran zaraz ją zawołam. – oznajmiła.
- Nie tym razem do Leona. Jest w domu ? – zapytałam miło.
- Tak jest u siebie w pokoju. – powiedziała. – Drzwi naprzeciwko drzwi do pokoju Fran. Wiesz gdzie jest pokój Fransesci.
- Tak wiem. Dziękuje. – powiedziałam. Udałam się po schodach. Przeszłam przez długi korytarz. Zapukałam do drzwi. Gdy usłyszałam ciche ‘’ proszę ‘’. Weszłam do pokoju chłopaka. Leżał na swoim łóżku. Jak mnie zobaczył gwałtownie powstał do pozycji siedzącej.
- Hej. Przepraszam za spóźnienie. Nie mogłam być wcześniej. Wybacz. – powiedziałam.
- Jasne. Nic się nie stało. Dziękuje ,że przyszłaś. – powiedział z uśmiechem.
- To zaczynamy ?
- Oczywiście. - powiedział. Usiadł do biurka. Ja usiadłam obok niego.
- Od czego zaczynamy ??
- Od chemii. – powiedział.
- Dobrze. No to zaczynajmy. – powiedziałam. Po czym tłumaczyłam Leonowi wszystkie zadania. Uczyliśmy się jakieś 2 godziny. Zrobiło się duszno. Chłopak chyba to zauważył.
- Ej ,wszystko dobrze ? – zapytał z troską w głosie.
- Tak. Tylko troszkę mi duszno. – powiedziałam. – Mogła bym cię prosić o szklankę wody ? – zapytałam.
- Zaraz przyniosę. – powiedział i wyszedł z pokoju. Zobaczyłam ,że drzwi na balkon są otwarte. Wyszłam na świeże powietrze. Po czym oparłam się o metalowe ogrodzenie balkony. Po jakiś 3 minutach do pokoju wszedł. Leon zobaczył ,że mnie nie ma więc skierował się na balkon.
- Proszę. – powiedział podając mi szklankę z wodą. Wypiłam zawartość szklanki.
- Dziękuje. – powiedziałam mu.
- Nie ma za co. – oznajmił z uśmiechem. Odstawił szklankę na stolik. – Lepiej już ?
- Tak. Możemy iść się dalej uczyć. – powiedziałam. Ruszyłam do pokoju. Chłopak poszedł za mną. Zaczęliśmy już rozwiązywać zadania. Kiedy Leonowi spadł długopis. Schyliliśmy się po niego. Nasze spojrzenia się spotkały. Między naszymi twarzami była mała odległość. Uśmiechną się do mnie ,a ja to odwzajemniłam. Leon nachylił się tak ,że złączyliśmy nasze usta w pocałunku. Oderwaliśmy się do siebie. Z uśmiechem na ustach.
- Wiesz. Robi się późno. – powiedziałam. – Muszę już chyba iść. – oddałam wstając z krzesła.
- Odprowadzę cię. Ale poczekaj chwilkę. – powiedział po czym wyszedł z pokoju. Czekałam chwilkę na niego. Wszedł do pomieszczenia. – Proszę. Twoja zapłata. – powiedział dając mi pieniądze. – 200 penso. Jak się umawialiśmy 100 za godzinkę.
- Dziękuje. – powiedziałam.
- Odprowadzę cię. – powiedział z uśmiechem. Leon podprowadził mnie pod mój dom.
- Dziękuje. Ale nie musiałeś mnie odprowadzać pod sam dom.- powiedziałam z uśmiechem.
- Jakoś tak wyszło. – oznajmił. Stanęłam na palcach chciałam pocałować go w policzek. Ale on oczywiście musiał się odwrócić i pocałowałam go w usta. Chłopak swoje ręce położył na mojej talii. Przyciągając mnie jeszcze bardziej do siebie. Spodobało mi się to. Oderwaliśmy się od siebie z uśmiechem.
- Dzięki ,że mi dzisiaj pomogłaś. Idę teraz dokończę pracę domową na chemie. – powiedział.
- Nie ma za co. Jak byś czego nie wiedział to zadzwoń do mnie. – oznajmiłam. – Fran ma mój numer.
- Dobrze. Pa. – powiedział po czym musną mój policzek.
- Pa. – powiedziałam weszłam do domu. Przywitałam się z rodziną. Gdy tata poszedł do łazienki. Podeszłam do mamy.
- Mamo ma coś dla ciebie. – powiedziałam. Dając jej zarobione pieniądze. – Będę na rachunki i inne wydatki.
- Skąd to masz ?? – zapytała.
- To jest nie ważnie. – powiedziałam z uśmiechem.
- Masz je kup sobie jakieś ubrania za to. A my z ojcem dajemy radę finansowo nie musisz nam pomagać. – oznajmiła.
Rano obudziłam się ok. 6:30. Udałam się do łazienki gdzie wykonałam poranne czynności. Zeszłam na śniadanie. Następnie jak zwykle na autobus. Wchodząc do szkoły zobaczyłam Leona. Uśmiechną się do mnie. Odwzajemniłam to. Podeszłam do szafki. Wzięłam potrzebne książki. Gdy je brałam zobaczyłam ,że o szafkę obok opiera się Verdas , który się na mnie gapił.
- Co się tak patrzysz ?? – zapytałam.
- Chciałem ci jeszcze raz podziękować za wczoraj. Naprawdę mi pomogłaś. A zadanie domowe nie sprawiło mi trudności. Naprawdę nie wiem jak ci dziękować. – powiedział.
- Nie ma za co. – powiedziałam.
- Mam nadzieje ,że kiedyś powtórzymy to co się wczoraj wydarzyło. – powiedział.
- Ja też. Bo przy mojej pomocy nie będzie ci tak dobrze szło. – oznajmiłam.
- Głuptasku nie chodziło mi o naukę. – powiedział kładąc ręce na mojej tali. – Chodziło mi o to. –powiedział przyciągną mnie do siebie. I pocałował. Na początku traszkę się zdziwiłam. Ale potem włożyłam swoje ręce w kasztanowe włosy chłopaka. Gdy się całowaliśmy było tylko słychać innych ‘’ Uuuuuu’’ , ‘’ Nowa parka w szkole ‘’. Oderwaliśmy się do siebie. – Właśnie o to mi chodziło. – powiedział od mnie po oderwaniu.
- To też możemy powtarzać. Ale troszkę częściej niż naukę . – powiedziałam. Leon się tylko zaśmiał.
- A więc. – uklękną przede mną. – Uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją dziewczyną ?
- Oczywiście. – powiedziałam. Po czym i ja się schyliłam do jego ust. Po niedługiej chwili wstaliśmy.
- Kocham cię. – powiedział.
- Ja ciebie też kocham. – oznajmiłam po czym się w niego wtuliłam.
Po lekcjach.
- Wpadniesz do mnie o 16:30 ? – zapytał.
- Jeśli mogę. – powiedziałam.
- Zawsze. – oznajmił z uśmiechem. Wróciłam do domu. Była gdzieś 14:00. Mam jeszcze dużo czasu więc postanowiłam się wybrać do centrum po nowe ciuchy za pieniądze ,które zarobiłam.
*Leon*
Wróciłem do domu ok. 14:15. Musiałem jeszcze odprowadzić Violettę. Wszedłem do domu z uśmiechem na twarzy.
- Co się tak szczerzysz ? – zapytała Fran.
- Violetta. – powiedziałem krótko.
- A no właśnie Viola. Choć do salonu muszę ci coś powiedzieć. – powiedziała. Usiedliśmy na kanapie.
- To co masz mi do powiedzenia.?
- Proszę cię nie zrań jej. Ona i tak dużo już się nacierpiała. Sporo czasu cięła się…
- Jak to się cięła ? –zapytałem ze zdziwieniem. – Z jakiego powodu ??
- Pierwszym powodem byłeś ty. Zawsze się jej podobałeś. – powiedziała. – Drugim powodem były problemy finansowe w jej rodzinie. Ale gadałam z mamą. Zapytałam się czy nie mogą dać jej tacie podwyżki i zatrudnić jej mamę. Zgodzili się. – powiedziała z uśmiechem.
- To chociaż tyle dobrze. – powiedziałem.
- Więc proszę cię nie zrań jej.
- Nie zrobię tego. Za bardzo ją kocham. – powiedziałem. Uśmiechnęłam się do mojej siostry bliźniaczki i ją przytuliłem.
- Pamiętasz kiedyś każdego wieczoru na noc ,gdy byliśmy mali przychodziłeś do mnie i mnie przytulałeś. Po czym całowałeś w czoło i życzyłeś miłych snów. – oznajmiła.
- Tak pamiętam. – powiedziałem z uśmiechem. – Kocham cię siostra. – dodałem.
- Ja ciebie też braciszku. – powiedziała i jeszcze raz się przytuliliśmy.
O 16:30 przyszła Violetta. Leżeliśmy na moim łóżku wtuleni w siebie.
- Violu ?
- Tak ? – spojrzała na mnie .
-Możesz mi pokazać swoje cięcia ?? – zapytałem.
-Aaalem po ccco ?
- Chcę zobaczyć ile razy mnie potrzebowałaś ,a mnie nie było przy tobie. Za co cię przepraszam. – powiedziałem. Dziewczyna podwinęła rękaw od bluzki ,a ja zobaczyłem liczne cięcia na jej kończynie. Ucałowałem je. Na co dziewczyna syknęła z bólu gdy ich dotknąłem. – Przepraszam ,że mnie nie było przy tobie.
- Cieszę się ,że jesteś teraz.- powiedziała z uśmiechem. Przytuliłem się do niej. Ale nadal siedziałem smutny ,że to robiła z mojego powodu.
- Ej misiek. Uśmiechnij się. Uwielbiam twój uśmiech. Uwielbiam gdy się uśmiechasz. Twój uśmiech powoduje mój uśmiech. Uśmiechnij się. – powiedziała. Uśmiechnąłem się do niej.
- Jesteś piękna ,zawsze. Dla mnie najpiękniejsza, nikt nie równa się z Tobą. Twój uśmiech potrafi zmienić mój dzień ,poprawić na lepszy. Jesteś cudowna. Taka mała ,a tyle miłości w sobie masz. Tak bardzo kochana ,wspaniała , jedyna , najlepsza. Najlepsza dla mnie. Moja. Tylko moja. Kocham cię. Kocham najbardziej. – te słowa wypłynęły z mojego serca. Dziewczyna pocałowała mnie. Po jakiś dwóch godzinach poszła już do siebie do domu. Była już 21:45. Postanowiłem ,że pójdę jeszcze do pokoju Fran. Zapukałem. Usłyszałem ciche ‘’proszę ‘’ wszedłem do jej pokoju.
- Co cię tu sprowadza. ? - zapytała.
- Nic takiego. Tylko przytulas pocałunek w czółko i życzenie miłych snów. – powiedziałem.
- Tak jak kiedyś. – dodała Fran z uśmiechem. Podszedłem do niej przytuliłem ją po czym pocałowałem w czoło.
- Miłych snów. – powiedziałem już chciałem wyjść ,ale mnie zatrzymała swoim głosem.
- Leon ?
- Tak ?
- Kocham cię.
- Też cię kocham. – powiedziałem i wyszedłem.
(rok później)
*Violetta*
Jakieś 2 tygodnie temu. Byłam u lekarza. Poszłam tam ,aby przypisali i leki bo miałam grypę. Doktor powiedział ,że musimy zrobić dodatkowe badania. Bo jak on to powiedział ‘’ Coś jest nie tak ‘’. Zgodziłam się. Zrobiliśmy badania i okazało się ,że potrzebuje przeszczepu serca. Dodał jeszcze ,że jak tego nie zrobimy to zostało mi jakieś pół roku życia. Leon o wszystkim wie. Jest dla mnie wsparciem tak jak rodzice. Spędza ze mną dużą ilość czasu. Jest przy mnie ,a to liczy się najbardziej. Od kąt mama dostała pracę w firmie Verdas’ów u nas jest coraz lepiej. Tata dodatkowo dostał podwyżkę. Mogą sobie pozwolić na jakieś lepsze ubrania. Właśnie idę do Leona. Zapukałam do drzwi otworzyła mi Francesca.
- Hej Violu. – powiedziała i musnęła mój polik.
- Hej Fran. Jest Leon ? – zapytałam.
- Tak jest u siebie. – powiedziała. Poszłam do pokoju mojego chłopaka. Zapukałam ,gdy usłyszałam ‘’proszę’’ weszłam.
- Hej skarbie. – powiedział podnosząc się z łóżka ,na którym leżał.
- Hej misiek. – usiadłam obok niego i pocałowałam go namiętnie.
- Malinowa. ?
- Taka jaką lubisz najbardziej. – powiedziałam z uśmiechem. – Mam dobre wieści. – dodałam.
- Jakie ?
- Znaleźli dla mnie dawcę serca. – oznajmiłam ,a Leon uśmiechną się blado. – Nie cieszysz się ?
- Jasne ,że się cieszę. Kocham cię. – powiedziałam po czym mnie pocałował.
- Ja ciebie też. Dziękuje.
- Za co ?
- Za to ,że jak dowiedziałeś się o tym przeszczepie nie zostawiłeś mnie.
- Zostałem z tobą bo cię kocham.
- Dzięki tobie wiem co to miłość. – powiedziałam z uśmiechem ,który odwzajemnił. Położył się na łóżku.
- Choć tu do mnie. – zrobiłam to co mi powiedział. Wtuliłam się w niego. Leżeliśmy tak trochę. Nawet się nie zorientowałam ,że usnęłam.
*Leon*
Zobaczyłem ,że Violetta usnęła. Spojrzałem na nią jaka ona piękna jak śpi. Zresztą jak zawsze. Postanowiłem pójść na dół czegoś się napić. W kuchni była moja mama.
- Hej mamuś. – powiedział.
- Hej synek. – odpowiedziała ,po czym musnęła mój policzek. – Gdzie Violetta ?
- Śpi u mnie w pokoju. – powiedziałem. Chwyciłem szklankę z szafki i sok z lodówki. Nalałem sobie trochę do szklanki.
- Ona teraz najbardziej cię potrzebuje.
- Wiem o tym. Dlatego spędzam z nią dużo czasu. Kocham ją i zawsze będę. Dzisiaj przyszła i powiedziała ,że znalazł się dawca.
- Ale ona nie wie ,że….
- Nie i mam nadzieje ,że się nie dowie. Nie chcę ,żeby bardziej cierpiała i się martwiła.
- Rozumiem.
- Idę może się już obudziła. – udałem się do swojego pokoju. Zobaczyłem ją nadal śpiącą. Usiadłem obok niej. – Będę cię kochać zawsze. – powiedziałem. Głaskając ją po włosach. Zaczęła się budzić.
- Ja ciebie też. – powiedziała zaspanym głosem. – Długo spałam ?
- Nie.
- Wiesz ja chyba będę już iść. Jutro mój ostatni dzień w szkole przed przeszczepem.
- Tak. – Odprowadziłem dziewczynę do drzwi. Pożegnałem się z nią. Szybko pobiegłem do swojego pokoju. Łzy zaczęły mi spływać po policzkach. Usłyszałem pykanie do drzwi. Szybko przetarłem swoją twarz i powiedziałem ‘’otwarte’’. Do pokoju weszła Violetta.
- Zapomniałam… Ej ,ty płakałeś ? - zapytała siadając obok mnie i mnie przytulając.
- Wydaje cię się. – powiedziałem zachrypniętym głosem ,który spowodował płacz.
- Przecież widzę i słyszę. – oznajmiła. – Proszę nie płacz. Bo mi się chce płakać. Zrób to dla mnie. – wyciągnęła ze swojej torebki chusteczki. – Proszę. Wytrzyj łzy. A tak w ogóle dlaczego płaczesz ???
- Jakoś tak wyszło.
- Misiek powiedz mi możesz powiedzieć wszystko.
- Już wszystko dobrze. – powiedziałem z bladym uśmiechem.
- Ja muszę iść. A ty mi tu nie płacz. – oznajmiła. Ujęła moją twarz w dłonie i musnęła polik. – Zrobisz to dla mnie. – spojrzała mi w oczy.
- Taaaak. – wyszła z pokoju. Ale po chwili znów weszła.
– Zapomniałam. Kocham cię.
- Ja ciebie też najbardziej. – wyszła i już więcej nie weszła. Ja położyłem się spać. Nagle drzwi do mojego pokoju się otworzyły. Była to Fran.
- Nie przyszedłeś dzisiaj do mnie tak jak co wieczór. – powiedziała.
- Przepraszam. Wiesz była Violetta.
- Nie powiedziałeś jej. ?
- Nie ,nie chce jej martwić. – powiedziałem ,a z moich oczy znów popłynęła pojedyncza łza.
- Tylko mi się tu nie rozklejaj. – oznajmiła. Weszła na moje łóżko i mnie przytuliła.
- Jak sobie pomyślę ,że jutro w szkole zobaczę ją ostatni raz. – mówiłem. Gadaliśmy jeszcze sporo czasu.
(następny dzień)
Wchodząc do szkoły zobaczyłem Diego.
- Siema stary. – powiedział.
- Siema. – gadaliśmy chwilkę. Gdy do szkoły weszła Violetta. Uśmiechnąłem się do mnie co oczywiście odwzajemniła.
- Twoja dupa ? – zapytał.
- Księżniczka.
- Czemu z nią jesteś ?
- Bo ją kocham.
- Ma fajne cycki ?
- Ma cudne oczy.
- Zaimponowała ci w łóżku ?
- Jest śliczna jak śpi. – mówiłem patrząc na Violettę. – Muszę iść. – poszedłem do Violi.
- Hej. – powiedziała i musnęła mój polik.
- Hej. Liczyłem na usta. – powiedziałem. Ona cicho się zaśmiała i pocałowała mnie w je.
- Proszę. – powiedziała. – To co mu powiedziałeś było piękne.
- Słyszałaś to ?
- Tak. Wiem ,że jestem twoją księżniczką. Kochasz mnie. Mam cudne oczy i jestem piękna jak śpię.
- Ty zawsze jesteś piękna. – po wszystkich lekcjach odprowadziłem moją dziewczynę pod jej dom.
- Będę tęsknić. – powiedziała. Spojrzał w moje oczy.
- Pamiętaj zawsze cię kochałem ,kocham i kochać będę gdzie kolwiek będę. Zapamiętaj. – z mojego plecaka wyciągnąłem misia. – Niech on ci o mnie przypomina.
- Mówisz jakbyś się żegnał.
- Violetta pamiętaj będziesz zawsze w moim sercu i ono będzie w tobie.
-Nie rozumiem.
- Pamiętaj o mnie. – powiedziałem i pocałowałem ją bardzo namiętnie ,tak jak jeszcze nigdy. – Kocham cię.
- Ja ciebie też. – powiedziała po czym poszła do domu. Ja odprowadziłem ją wzrokiem. Następnie poszedłem do swojego domu. Udałem się do kuchni ,gdzie była moja mama.
- Hej . – powiedziałem smutny.
- Pożegnałeś się z nią ?
- Tak. Było ciężko ,ale jakoś dałem radę. Będzie mi jej strasznie brakować. – powiedziałem ,a moja mama mnie bez chwili zastanowienia przytuliła.
- Jesteś bardzo odważny. Nie wielu by to zrobiło.
- Dziękuje. Pójdę już do siebie.
- Idź.
(następny dzień )
*Violetta*
Dzisiaj idę do szpitala. Mam nadzieje ,że Leon przyjdzie. Ale nie przyszedł.
(następny dzień)
Operacja już skończona. Lekarz mówił ,że wszystko dobrze. Serce się przyjęło bez żadnych komplikacji. Ale Leona nadal nie ma. Zaczynam się martwić.
(następny dzień)
Jestem już w domu. Czuję się coraz lepiej. Leona nadal nie ma. Co się z nim dziej. ? Potrzebuje wsparcia ,a go nie ma. Postanowiłam ,że do niego pójdę. Zapukałam do drzwi otworzyła mi jego mama.
- Jest może Leon ?
- Powinien być w swoim pokoju. – powiedziała z uśmiechem. Udałam się do pokoju mojego chłopaka. Nie było go tam. Na jego biurku była koperta. ‘’ Dla Violetty ‘’. Wzięłam ją do rąk. Była w niej karteczka z napisem. ‘’ Kochanie wybacz ,że nie mogłem Cię wesprzeć w tych trudnych chwilach ,a wiem ,że tak tego potrzebowałaś. Chciałem zrobić ci prezent. Moje serce już dla mnie nie bije ,ale jestem szczęśliwy ,że mogłem ci je dać. Leon ‘’ Usiadłam na jego łóżku. Czy to możliwe on oddał mi serce ,żebym ja żyła ? Schowałam moją twarz w dłonie. To teraz rozumiem dlaczego mi wtedy powiedział ‘’ Violetta pamiętaj będziesz zawsze w moim sercu i ono będzie w tobie. ‘’ Ale dlaczego jego mama powiedziała mi ,że on jest w swoim pokoju. ? Nagle drzwi do pokoju się otworzyły a w nich staną…. Leon ?
- Violetta ? – zapytał ze zdziwieniem ,a jednocześnie z uśmiechem.
- Chciałeś mi oddać swoje serce ?
- Nie.
- To po co ten list ??
- Ja nie chciałem ,ja je ci oddałem. Moje serce jest w tobie. – spojrzałam na niego.
- Nie rozumiem
- Bo gdy mi powiedziałaś wtedy ,że jesteś chora i potrzebujesz nowego serca ja postanowiłem ci je oddać. Teraz moje serce jest w tobie. – powiedział.
- A czyje ty masz serce. ?
- Podczas naszej operacji. Okazało się ,że znalazł się dawca. Ale wtedy moje serce już było w tobie. Więc mi wczepili serce kogoś innego.
- Kocham cię. – powiedziałam i się do niego przytuliłam.
- Ja ciebie też. Ale to nie będzie ci już potrzebne. – powiedział wskazując na list.
- Nie. Chce go zostawić to będzie taka mała pamiątka z tego całego zdarzenia. A kiedy wyszedłeś ze szpitala ?
- Dzisiaj. Miałem do ciebie przyjść ,ale lekarz powiedział ,że na razie nie mogę wychodzić na dwór. Bo moje serce nie przyjęło się za dobrze. Musze dużo odpoczywać. – powiedział.
- Więc na co czekasz kładź się.- rozkazałam mu.
- Violetta ,aż tak nie muszę. – zaśmiał się. – Chcesz może soku. Bo mi się pić zachciało.
- Tak. Zaraz przyniosę. – powiedziałam.
- Ja mogę pójść.
-Ty masz leżeć. Teraz zajmie się tobą lekarz Violetta.
- Dobrze. – powiedział przez śmiech. Już wychodziła. – Violu ?
- Tak ?- spojrzała na mnie.
- Kocham cię. –oznajmiłem.
- Ja ciebie też. – powiedziała z uśmiechem.
( pięć lat później)
Znów zaglądamy do Leon i Violetty Verdas. Tak są małżeństwem od 3 lat. Ich córeczka ma 2 latka. Siedzą całą rodziną w salonie. Leon z Violettą siedzą na kanapie. A Isabell przy stoliku i rysuje.
- Leon ? – powiedziała.
- Tak ?
- Kocham cię.
- Ja ciebie też.
- Leon ?
- Tak ?
- Jestem w ciąży.
- Ja ciebie też. Chwila co ?
- Jestem w ciąży.
- Naprawdę ? – przytaknęła głową. – Isabell słyszałaś ?? Będziesz miała braciszka.
- Wiem tatusiu. – powiedziała.
- To ja jestem ojcem dziecka i dowiaduję się ostatni ?
- Taaaaak. – powiedziała przez śmiech Violetta.
- Zaczyna się humorki. – powiedział Leon.
- Je ciebie też kocham. – powiedziała.
- A ja kocham was. – powiedziała córeczka Verdas’ów siadając po między nimi.
- My ciebie też. – powiedziało małżeństwo razem.
= = = === = = = = == ======== = = = ===
Zamiast rozdziału dzisiaj macie OS. Mam nadziej ,że się podoba :)
środa, 23 lipca 2014
Rozdział 18. Kocham cię.
Postanowiłam ,że komentarze pod 17 wam odpuszczę :) Ale pod tym ma być 5 i więcej kom.
= = = == == = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
*Violetta*
Wczorajszy wieczór miną spokojnie. Lu była na randce z Fede. Więc miałam troszkę czasu dla siebie. Siedziałam i oglądałam jakiś film. Ale nie mogłam się na nim skupić. Bo w głowie miałam Leona i tą sytuację w kuchni. Zdziwiło mnie to ,że podszedł do mnie i zaczął mnie przytulać bez powodu. W sumie przestraszyłam się go wtedy troszkę. Myślałam ,że koszmar z mojego życia się powtórzy. Moje rozmyślenia przerwał mój telefon. Był to Leon.
V: Hej.
L: Hej Vilu.
V: Po co dzwonisz ??
L: Muszę z tobą porozmawiać.
V: O czym ?
L: To nie jest rozmowa na telefon. Możemy się spotkać wieczorem o 17:00. ??
V: Wiesz co... nie za bardzo mam czas wieczorem.
L: A co robisz teraz ?
V: W sumie teraz nic.
L: To za 15 minut w parku. Pa.
V: Pa.
Rozłączyłam się. O co mu chodzi ? No nic trzeba będzie pójść i się przekonać. W tej chwili z góry zeszła uśmiechnięta Lu. Usiadła obok mnie.
- Może zrobimy sobie zakupy w galerii ? - zaproponowała. - Taki dzień razem. - oddała.
- Wiesz nie za bardzo mogę. Ale może jutro. - powiedziałam.
- A co dzisiaj robisz ?
- Idę spotkać się z Leonem. - powiedziałam.
- Coś się święci. - powiedziała z uśmiechem.
- Ludmiła. - powiedziałam z poważną miną. - Muszę już iść.
Założyłam buty i wyszłam z domu. Do parku doszłam w jakieś 5 minut. Rozejrzałam się i na jednej z ławek zobaczyłam właśnie jego. Udałam się w tamtą stronę.
- Hej. - powiedziałam po czym pocałowałam go w policzek.
- Cześć. Dzięki ,że przyszłaś. - powiedział.
- Nie ma za co.
- Na początek chciałem cię przeprosić ,za tą akcje w kuchni. Jest mi strasznie głupio. - powiedział.
*Leon*
.jpg)
- Nic się nie stało. Ale mam do ciebie pytanie. Dlaczego to zrobiłeś ? - No Verdas skup się teraz trzeba jej wszystko wyznać.
- Bo wtedy chciałem ci powiedzieć co do ciebie czuje. - powiedziałem spuszczając głowę.
- A co do mnie czujesz ? - zapytała. no to teraz chwila prawdy.
- Bo gdy przy tobie jestem. Czuje się inaczej....
- Czyli jak ? - przerwała mi.
- Czyje się jakbym latał i mógł zrobić wszystko.
- Czyli ,że ty mnie....
- Tak. Kocham cię. I mam do ciebie pytanie. Zostaniesz moją dziewczyną ???
= = = = = = = = = = = = = = = == = = = = == =
Czy Violetta się zgodzi ?? Jak myślicie ?
CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ= NOWE ROZDZIAŁY < 33
= = = == == = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
*Violetta*
Wczorajszy wieczór miną spokojnie. Lu była na randce z Fede. Więc miałam troszkę czasu dla siebie. Siedziałam i oglądałam jakiś film. Ale nie mogłam się na nim skupić. Bo w głowie miałam Leona i tą sytuację w kuchni. Zdziwiło mnie to ,że podszedł do mnie i zaczął mnie przytulać bez powodu. W sumie przestraszyłam się go wtedy troszkę. Myślałam ,że koszmar z mojego życia się powtórzy. Moje rozmyślenia przerwał mój telefon. Był to Leon.
V: Hej.
L: Hej Vilu.
V: Po co dzwonisz ??
L: Muszę z tobą porozmawiać.
V: O czym ?
L: To nie jest rozmowa na telefon. Możemy się spotkać wieczorem o 17:00. ??
V: Wiesz co... nie za bardzo mam czas wieczorem.
L: A co robisz teraz ?
V: W sumie teraz nic.
L: To za 15 minut w parku. Pa.
V: Pa.Rozłączyłam się. O co mu chodzi ? No nic trzeba będzie pójść i się przekonać. W tej chwili z góry zeszła uśmiechnięta Lu. Usiadła obok mnie.
- Może zrobimy sobie zakupy w galerii ? - zaproponowała. - Taki dzień razem. - oddała.
- Wiesz nie za bardzo mogę. Ale może jutro. - powiedziałam.
- A co dzisiaj robisz ?
- Idę spotkać się z Leonem. - powiedziałam.
- Coś się święci. - powiedziała z uśmiechem.
- Ludmiła. - powiedziałam z poważną miną. - Muszę już iść.
Założyłam buty i wyszłam z domu. Do parku doszłam w jakieś 5 minut. Rozejrzałam się i na jednej z ławek zobaczyłam właśnie jego. Udałam się w tamtą stronę.
- Hej. - powiedziałam po czym pocałowałam go w policzek.
- Cześć. Dzięki ,że przyszłaś. - powiedział.
- Nie ma za co.
- Na początek chciałem cię przeprosić ,za tą akcje w kuchni. Jest mi strasznie głupio. - powiedział.
*Leon*
- Nic się nie stało. Ale mam do ciebie pytanie. Dlaczego to zrobiłeś ? - No Verdas skup się teraz trzeba jej wszystko wyznać.
- Bo wtedy chciałem ci powiedzieć co do ciebie czuje. - powiedziałem spuszczając głowę.
- A co do mnie czujesz ? - zapytała. no to teraz chwila prawdy.
- Bo gdy przy tobie jestem. Czuje się inaczej....
- Czyli jak ? - przerwała mi.
- Czyje się jakbym latał i mógł zrobić wszystko.
- Czyli ,że ty mnie....
- Tak. Kocham cię. I mam do ciebie pytanie. Zostaniesz moją dziewczyną ???
= = = = = = = = = = = = = = = == = = = = == =
Czy Violetta się zgodzi ?? Jak myślicie ?
CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ= NOWE ROZDZIAŁY < 33
Chce wam tylko powiedzieć....
Chce wam tylko powiedzieć , że rozdział 18 już jest napisany. Czekam jeszcze na wasze komentarze pod 17 rozdziałem. :)
Miłego dnia :D
.jpg)
Miłego dnia :D
wtorek, 22 lipca 2014
Rozdział 17. Nie wiem jak mogłeś się zakochać w starej babie.
*Federico*
Właśnie jesteśmy z Leonem na treningu. Tylko wydaje mi się ,że Leon nie jest tu do końca obecny. Stoi ciągle i gapi się w jeden punkt. Nie wiem co się z nim dzieje ,ale się dowiem.
- Leon !!! - krzykną trener. A on dalej stoi i się patrzy w jeden punkt.
- Leon. Trener do ciebie mówi. - powiedziałem.
- Co ? - powiedział ze zdziwieniem.
- Trener do ciebie mówi. - powtórzyłem.
- Nie mam czasu. - powiedział i poszedł chyba do szatni. Chłopaki patrzeli ze zdziwieniem na to co robił Leon. W sumie ja też się dziwie zawsze gdy był na treningu był wesoły ,a teraz ? Coś się z nim dzieje.
- Wiecie co ? Może ja z nim porozmawiam. - powiedziałem.
- Dobra. Koniec na dzisiaj widzimy się w czwartek. - powiedział nasz trener. Z chłopakami poszliśmy do szatni się przebrać. Gdy tam weszliśmy zobaczyliśmy już przebranego Leona. Wstał i wyszedł z pomieszczenia.
- Ej co się z nim dzieje.? - zapytał Martin.
- Sam nie wiem. Zawsze był zadowolony z każdego treningu. - powiedział Daniel.
- Pogadam dzisiaj z nim. - odezwałem się do nich.
Przebraliśmy się i każdy z nas poszedł do swoich domów. Otworzyłem drzwi do mojego mieszkania. Położyłem torbę i pierwsze co zrobiłem poszedłem pod prysznic. Musiałem się trochę odświeżyć. Wszedłem z łazienki przebrałem się w czyste ciuchy. Udałem się do salonu i włączyłem kanał sportowy. Ale nie mogłem się skupić ,bo ciągle myślałem o moim bracie. Nagle zadzwonił mój telefon. Sięgnąłem po niego i na wyświetlaczy było napisane '' Skarb <33 '' wiedziałem ,że to Ludmiła więc odebrałem.
F: Co tam skarbie ?
L: Nic ciekawego. Jak tam na treningu ?
F: Dobrze. Tylko dzieje się coś z Leonem. Był dzisiaj jakiś nieobecny.
L: Nie martw minie mu.
F: Co powiesz na kolacje. Tylko we dwoje. Ja i ty.
L: Kusząca propozycja.
F: Czyli się zgadzasz ?
L: Oczywiście.
F: O 20 będę po ciebie.
L: Już nie mogę się doczekać.
F: Ja też. Kocham cię.
L: Ja też cię kocham.
Powiedziała Ludmiła po czym się rozłączyła. Spojrzałem na zegarek była 17:00. Mam jeszcze 3 godziny do przyjścia mojej dziewczyny. Postanowiłem ,że za ten czas pójdę do Leona i z nim pogadam. Mieszka na przeciwko mnie więc szybko doszedłem do jego domu. Zapukałem ,ale nikt nie otwierał. Więc postanowiłem wejść. Miałem klucze do jego mieszkania. Wszedłem.
- Leon? - cisza. Udałem się do salonu. A ten siedział i parzył przed siebie.
- Co się z tobą dzieje ? - zapytałem ,ale nie odpowiedział. - No dobra będę zgadywał. Nie chcesz już grać. Znudziło ci się to. - powiedziałem. A on nic. - No to może kobiety. ? - zapytałem. On tylko przytakną głową. - Nie no stary. Nie wieże. Leon Verdas podrywacz jakich mało ma problem z kobietami. ?
- Ona jest inna. Gdy z nią rozmawiam czuję się normalnie. A gdy chce powiedzieć jej co do niej czuje od razu milknę. - powiedział nadal parząc się przed siebie.
- A kim ona jest ?
- Violetta. - powiedział.
- Siostra Ludmiły ??
- Nie kurwa Violetta Villas. - powiedział zdenerwowany.
- Violettcie Villas ?? - zapytałem zdziwiony. - Ale przecież ona już nie żyje. A poza tym nie wiem jak mogłeś się zakochać w starej babie.
- Ale z ciebie baran. Przecież mi chodzi o Violettę. Siostrę Ludmiły. - powiedział.
= = = = = == = = = = = = = = = = = = = = = = = == == = =
No to rozdział na dziś :D Jak się podoba ?? Mi nawet nawet. Cały rozdział oczami Fede. Chyba po raz pierwszy :) A teraz komentujemy :P Może w następnym rozdziale Leon wyjawi swoje uczucia Violettcie. ? tego jeszcze nie wiem.
CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ= NOWE ROZDZIAŁY < 33
Właśnie jesteśmy z Leonem na treningu. Tylko wydaje mi się ,że Leon nie jest tu do końca obecny. Stoi ciągle i gapi się w jeden punkt. Nie wiem co się z nim dzieje ,ale się dowiem.
- Leon !!! - krzykną trener. A on dalej stoi i się patrzy w jeden punkt.
- Leon. Trener do ciebie mówi. - powiedziałem.
- Co ? - powiedział ze zdziwieniem.
- Trener do ciebie mówi. - powtórzyłem.
- Nie mam czasu. - powiedział i poszedł chyba do szatni. Chłopaki patrzeli ze zdziwieniem na to co robił Leon. W sumie ja też się dziwie zawsze gdy był na treningu był wesoły ,a teraz ? Coś się z nim dzieje.- Wiecie co ? Może ja z nim porozmawiam. - powiedziałem.
- Dobra. Koniec na dzisiaj widzimy się w czwartek. - powiedział nasz trener. Z chłopakami poszliśmy do szatni się przebrać. Gdy tam weszliśmy zobaczyliśmy już przebranego Leona. Wstał i wyszedł z pomieszczenia.
- Ej co się z nim dzieje.? - zapytał Martin.
- Sam nie wiem. Zawsze był zadowolony z każdego treningu. - powiedział Daniel.
- Pogadam dzisiaj z nim. - odezwałem się do nich.
Przebraliśmy się i każdy z nas poszedł do swoich domów. Otworzyłem drzwi do mojego mieszkania. Położyłem torbę i pierwsze co zrobiłem poszedłem pod prysznic. Musiałem się trochę odświeżyć. Wszedłem z łazienki przebrałem się w czyste ciuchy. Udałem się do salonu i włączyłem kanał sportowy. Ale nie mogłem się skupić ,bo ciągle myślałem o moim bracie. Nagle zadzwonił mój telefon. Sięgnąłem po niego i na wyświetlaczy było napisane '' Skarb <33 '' wiedziałem ,że to Ludmiła więc odebrałem.
F: Co tam skarbie ?
L: Nic ciekawego. Jak tam na treningu ?
F: Dobrze. Tylko dzieje się coś z Leonem. Był dzisiaj jakiś nieobecny.
L: Nie martw minie mu.
F: Co powiesz na kolacje. Tylko we dwoje. Ja i ty.
L: Kusząca propozycja.
F: Czyli się zgadzasz ?
L: Oczywiście.
F: O 20 będę po ciebie.
L: Już nie mogę się doczekać.
F: Ja też. Kocham cię.
L: Ja też cię kocham.
Powiedziała Ludmiła po czym się rozłączyła. Spojrzałem na zegarek była 17:00. Mam jeszcze 3 godziny do przyjścia mojej dziewczyny. Postanowiłem ,że za ten czas pójdę do Leona i z nim pogadam. Mieszka na przeciwko mnie więc szybko doszedłem do jego domu. Zapukałem ,ale nikt nie otwierał. Więc postanowiłem wejść. Miałem klucze do jego mieszkania. Wszedłem.
- Leon? - cisza. Udałem się do salonu. A ten siedział i parzył przed siebie.
- Co się z tobą dzieje ? - zapytałem ,ale nie odpowiedział. - No dobra będę zgadywał. Nie chcesz już grać. Znudziło ci się to. - powiedziałem. A on nic. - No to może kobiety. ? - zapytałem. On tylko przytakną głową. - Nie no stary. Nie wieże. Leon Verdas podrywacz jakich mało ma problem z kobietami. ?- Ona jest inna. Gdy z nią rozmawiam czuję się normalnie. A gdy chce powiedzieć jej co do niej czuje od razu milknę. - powiedział nadal parząc się przed siebie.
- A kim ona jest ?
- Violetta. - powiedział.
- Siostra Ludmiły ??
- Nie kurwa Violetta Villas. - powiedział zdenerwowany.
- Violettcie Villas ?? - zapytałem zdziwiony. - Ale przecież ona już nie żyje. A poza tym nie wiem jak mogłeś się zakochać w starej babie.
- Ale z ciebie baran. Przecież mi chodzi o Violettę. Siostrę Ludmiły. - powiedział.
= = = = = == = = = = = = = = = = = = = = = = = == == = =
No to rozdział na dziś :D Jak się podoba ?? Mi nawet nawet. Cały rozdział oczami Fede. Chyba po raz pierwszy :) A teraz komentujemy :P Może w następnym rozdziale Leon wyjawi swoje uczucia Violettcie. ? tego jeszcze nie wiem.
CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ= NOWE ROZDZIAŁY < 33
czwartek, 17 lipca 2014
Rozdział 16. Ccco ty robisz ?
*Violetta*
Otworzyłam drzwi ,a moim oczom ukazał się Leon.
- Hhhej. - powiedziałam.
- Hej. - powiedział i pocałował mnie w policzek na powitanie. - Mogę wejść. ?
- Tak jasne. - oznajmiłam po czym bardziej rozchyliłam drzwi ,aby mógł wejść. - Zapraszam do salonu. - udaliśmy się do wyznaczonego miejsca w domu. Gdy usiedliśmy na kanapie zapytałam. - Co cię tu sprowadza ?
- Przyszłam do mojej przyjaciółki ,która siedzi sam w domu.
- A skąd wiesz ,że jestem sama.?
.jpg)
- A nie jesteś ?
- Jestem jestem. A ty przypadkiem nie masz dzisiaj treningu ?
- Mam.
- A nie spóźnisz się na niego. ?
- Nie. Na pewno ?
- Tak. .... chwila ,chwila. Czy ty nie próbujesz mnie wygonić ?
- Nnnie. Tak tylko pytam. - powiedziała zmieszana. Rzeczywiście ta rozmowa wyglądała tak jak bym chciała go spławić. - Chcesz coś do picia ?
- Sok ,tylko nie truskawkowy. - powiedział
- Zaraz przyniosę. - powiedziała i udałam się do kuchni.
Postawiłam na blacie dwie szklanki. Gdy wyciągałam z lodówki sok. Poczułam na mojej talii czyjeś ręce. Troszkę się przestraszyłam.
- Lllleon... - powiedziałam.
- Tak ? - zapytał i się we mnie wtulił od tyłu kładąc głowę na moim ramieniu.
- Ccco ty robisz ? - zapytałam.
- Przepraszam. - powiedział i odszedł kawałek. - Jaaa...
- Nic nie mów. Uznajmy ,że to nie miało miejsca. - powiedziałam.
- Dobrze. - odpowiedział.
*Leon*
Leon kretynie. Mogłeś jej powiedzieć co do mniej czujesz. Tylko jak zwykle musiałem coś zepsuć. Ja to mam szczęście u kobiet.
- Idziemy do salonu ? - zapytała Violetta.
- Tak jasne choćmy. - powiedziałem. Udaliśmy się do salonu. Gdzie ze sobą rozmawialiśmy i się śmieliśmy.
- Leon ? - zapytała szatynka cichutkim głosikiem.
- Tak ?
- Dlaczego wcześniej mnie tak dziwnie przytuliłeś. ?
- Kiedy ?
- W kuchni. - powiedziała. Ja spojrzałem nerwowo na mój zegarek na ręce.
- Oooo. Zobacz jak już późno muszę zbierać się na trening. - powiedziałem i szybko wyszedłem z salonu. Gdy zakładałem buty. Usłyszałem tylko od Violetty. Która stanęła obok mnie. Gdy podniosłem się spojrzała mi w oczy.
- I tak się dowiem o co chodzi. - powiedziała i pocałowała mnie w policzek na pożegnanie.
*Federico*
Właśnie z Ludmi chodzimy po parku. Spojrzałem na swój telefon w celu zobaczenia godziny. Była 17:00. O 18:00 mam trening.
- Lu nie chce się z tobą żegnać. - powiedziałem. - Ale za godzinkę mam trening z chłopakami.
- No przecież nie zabronię ci tam iść. Ale pod jednym warunkiem . - oznajmiła.
- Jakim ?
- Masz mnie odprowadzić.
- Nie puścił bym się samej. - powiedziałem z uśmiechem. Zaczęliśmy się kierować w stronę domu dziewczyn. Gdy już byliśmy na miejscu. Nadszedł czas pożegnania.
- Będę tęsknić. - powiedziałem.
- Misiek przecież nie roztajemy się na długo. - powiedziała z uśmiechem.
- Wiem. Ale i tak będę tęsknić.
- Ja też. - powiedziała i się do mnie wtuliła. Oderwała się i już kierowała się w stronę drzwi.
- Ludmiła. ! - krzyknąłem ,żeby mnie usłyszała. Spojrzała się na mnie. - Nie zapomniałaś o czymś. ? - spojrzała ma mnie dziwnie. Wskazała ma moje usta. Ona zaśmiała się cichutko.
- Choć tym mój głuptasku. - powiedziała i pocałowałam mnie.
= === === = = == = = = = = = === = = = = = == =
Dzisiaj trochę Leona i Violetty :D Podoba się ? Mam nadzieje ,bo mi tak Nie wiem czemu ,ale dla mnie jest ciekawy :)
CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ= NOWE ROZDZIAŁY < 33
Otworzyłam drzwi ,a moim oczom ukazał się Leon.
- Hhhej. - powiedziałam.
- Hej. - powiedział i pocałował mnie w policzek na powitanie. - Mogę wejść. ?
- Tak jasne. - oznajmiłam po czym bardziej rozchyliłam drzwi ,aby mógł wejść. - Zapraszam do salonu. - udaliśmy się do wyznaczonego miejsca w domu. Gdy usiedliśmy na kanapie zapytałam. - Co cię tu sprowadza ?
- Przyszłam do mojej przyjaciółki ,która siedzi sam w domu.
- A skąd wiesz ,że jestem sama.?
- A nie jesteś ?- Jestem jestem. A ty przypadkiem nie masz dzisiaj treningu ?
- Mam.
- A nie spóźnisz się na niego. ?
- Nie. Na pewno ?
- Tak. .... chwila ,chwila. Czy ty nie próbujesz mnie wygonić ?
- Nnnie. Tak tylko pytam. - powiedziała zmieszana. Rzeczywiście ta rozmowa wyglądała tak jak bym chciała go spławić. - Chcesz coś do picia ?
- Sok ,tylko nie truskawkowy. - powiedział
- Zaraz przyniosę. - powiedziała i udałam się do kuchni.
Postawiłam na blacie dwie szklanki. Gdy wyciągałam z lodówki sok. Poczułam na mojej talii czyjeś ręce. Troszkę się przestraszyłam.
- Lllleon... - powiedziałam.
- Tak ? - zapytał i się we mnie wtulił od tyłu kładąc głowę na moim ramieniu.
- Ccco ty robisz ? - zapytałam.
- Przepraszam. - powiedział i odszedł kawałek. - Jaaa...
- Nic nie mów. Uznajmy ,że to nie miało miejsca. - powiedziałam.
- Dobrze. - odpowiedział.
*Leon*
Leon kretynie. Mogłeś jej powiedzieć co do mniej czujesz. Tylko jak zwykle musiałem coś zepsuć. Ja to mam szczęście u kobiet.
- Idziemy do salonu ? - zapytała Violetta.
- Tak jasne choćmy. - powiedziałem. Udaliśmy się do salonu. Gdzie ze sobą rozmawialiśmy i się śmieliśmy.
- Leon ? - zapytała szatynka cichutkim głosikiem.
- Tak ?
- Dlaczego wcześniej mnie tak dziwnie przytuliłeś. ?
- Kiedy ?
- W kuchni. - powiedziała. Ja spojrzałem nerwowo na mój zegarek na ręce.
- Oooo. Zobacz jak już późno muszę zbierać się na trening. - powiedziałem i szybko wyszedłem z salonu. Gdy zakładałem buty. Usłyszałem tylko od Violetty. Która stanęła obok mnie. Gdy podniosłem się spojrzała mi w oczy.
- I tak się dowiem o co chodzi. - powiedziała i pocałowała mnie w policzek na pożegnanie.
*Federico*
Właśnie z Ludmi chodzimy po parku. Spojrzałem na swój telefon w celu zobaczenia godziny. Była 17:00. O 18:00 mam trening.
- Lu nie chce się z tobą żegnać. - powiedziałem. - Ale za godzinkę mam trening z chłopakami.
- No przecież nie zabronię ci tam iść. Ale pod jednym warunkiem . - oznajmiła.
- Jakim ?
- Masz mnie odprowadzić.
- Nie puścił bym się samej. - powiedziałem z uśmiechem. Zaczęliśmy się kierować w stronę domu dziewczyn. Gdy już byliśmy na miejscu. Nadszedł czas pożegnania.
- Będę tęsknić. - powiedziałem.
- Misiek przecież nie roztajemy się na długo. - powiedziała z uśmiechem.- Wiem. Ale i tak będę tęsknić.
- Ja też. - powiedziała i się do mnie wtuliła. Oderwała się i już kierowała się w stronę drzwi.
- Ludmiła. ! - krzyknąłem ,żeby mnie usłyszała. Spojrzała się na mnie. - Nie zapomniałaś o czymś. ? - spojrzała ma mnie dziwnie. Wskazała ma moje usta. Ona zaśmiała się cichutko.
- Choć tym mój głuptasku. - powiedziała i pocałowałam mnie.
= === === = = == = = = = = = === = = = = = == =
Dzisiaj trochę Leona i Violetty :D Podoba się ? Mam nadzieje ,bo mi tak Nie wiem czemu ,ale dla mnie jest ciekawy :)
CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ= NOWE ROZDZIAŁY < 33
Subskrybuj:
Posty (Atom)